Vreedenburgh

Cees Vreedenburgh

De tekst en de foto's op deze pagina zijn verzorgd door Cees Vreedenburgh, die van 1937-1940 op het Instituut Wullings zat.


In 1939 is een korte "ontgroeningsperiode" ingevoerd voor de nieuwelingen. Iedereen kon zo zien dat ze nieuw waren, het commando: "draai je eens om" moest opgevolgd worden en dan kon je de naam lezen. Het gebouw op de achtergrond was de recreatie ruimte.	De ontgroening-commissie achter de tafel. De 3e van rechts is Cees Vreedenburgh.

Tussen het afgesloten lesseizoen en de 1e dag van het eindexamen lag een periode van ongeveer 2 weken. Je was dan vrij in je doen en laten, alle leraren waren aanwezig en je kon ieder probleem(pje) aan ze voorleggen. De kandidaten waren verplicht in die periode een witte lange broek te dragen en ieder jaar een verschillend hoofddeksel. Vandaar die fez. Op de achtergrond het gymnastieklokaal, dat later door de paters werd omgebouwd tot kapel.	Deze foto is dus genomen op een voetbalveld. De gehurkte 4 jongens, 1e van links is Cees Vreedenburgh.

Cees Vreedenburgh vertelt verder:
Instituut Wullings is opgericht door dhr Wullings. Wanneer weet ik niet; ik kwam er in sept. 1937. Een jongenskostschool (internaat), voor alleen HBS-A en HBS-B 5j. In het hoofdgebouw had iedere klas een eigen lokaal; lesgeven gebeurde uitsluitend door leraren. Ik had in de 4e klas 45 lesuren en in de 5e 48 lesuren. 's Avonds studie in het eigen lokaal van 7 tot 10 uur. Dan werden de schuifdeuren tussen 2 lokalen open geschoven en precies in het midden werd een tafel met stoel neergezet en kwam er een surveillant, iemand uit Voorschoten, die wat bij verdiende. Om 10 uur de bel, even naar de eetzaal om nog iets te drinken en om 10.30 ging het licht uit in de slaapzaal. Die was ingericht met tussenschotten van ± 1.50m hoogte.
Pad in het midden en in één "afgesloten" ruimte sliep je met 3 anderen.
Wullings was vooral bekend als een strenge school. Als je in Nederland zowat van iedere school was "afgetrapt", dan kon je altijd nog op Wullings terecht. Toch heb ik dergelijke jongens niet ontmoet; wel veel zonen van ouders die in Indië zaten en naar Nederland moesten voor verdere studie.
Het was streng verboden om in de week het terrein te verlaten; ik heb dat nooit erg gevonden.
Op zaterdag-avond was de studie slechts tot 9 uur en dan mocht je met weekeind; maandagochtend vóór 8.30 uur moest je weer terug zijn.
E.e.a. was nauwkeurig afgestemd op de dienstregeling van de "blauwe tram" èn met de directie van het katholieke meisjesinternaat aan de andere kant van Voorschoten, richting Leidschendam. Het moest absoluut vermeden worden dat de meisjes en de jongens in dezelfde tram terecht zouden komen.
Stel je voor!
Wullings kende slechts één straf en dat werd iedere vrijdag officieel op het prikbord bekend gemaakt: De volgende leerlingen zijn "zuur"! En dan kwam er altijd wel een rijtje namen. Zuur zijn betekende dat je het weekeinde niet naar huis of voogd mocht, maar op het terrein moest blijven. Niet zo erg op zich, maar de week daarop duurde dan eeuwen. En dat was wel erg.
Ik vergat nog iets over die 48 lesuren. Misschien vraag je je af hoe kan dat nu? Maar iedere maandagavond en dinsdagavond begon de studie met een proefwerk. Maandag stereo, dinsdag beschrijvende meetkunde (BM) en bestond uit het maken van een opgave uit het "eindexamenboek", waarin per vakrichting per jaar alle opgaven waren verzameld. (de leraar begon bijna altijd met: en nu zoeken we op het uitgesproken slechte (of goede) wijnjaar en dan riep de klas: 1930!
Mis, 1893 som 3!).
In mei 1940 hebben we de Duitse Junkers laag zien overvliegen en de parachutisten zien springen, die het vliegveld Valkenburg moesten bezetten. Ieder wilde naar huis, maar de directeur liet alleen diegenen gaan, die toestemming hadden van ouders of voogd. Kon hij die niet krijgen, dan was hij verantwoordelijk en dat betekende dat je op het terrein moest blijven. En je gehoorzaamde, ik ook, want mijn ouders woonden toen in Rotterdam en konden niet bereikt worden per telefoon.
Wanneer Wullings ter ziele is gegaan weet ik niet. Als directeur maakte ik alleen dhr Brandsen mee. Brandsen is opgevolgd door jonkheer van Suchtelen en ik meen dat de jhr. geen sterke persoonlijkheid was. Vermoedelijk hebben de oorlogsjaren een grote rol gespeeld en kon het internaat niet meer gehandhaafd blijven, al was het alleen maar op financiële basis. Want duur was de school, daar ben ik naderhand achter gekomen. En hoe kwam er geld over uit Indië in die jaren.