Paters

De namen van de volgende paters zijn onlosmakelijk verbonden aan Beresteyn:

naam	geboorteplaats	geboren	geprofest	pr.wijding	overleden	leeftijd
Bernard, Emmanuel J.	Princenhage	30-3-1914	8-9-1936	19-3-1942	12-3-1982	67
Bokeloh, J.H.	Amsterdam	20-10-1908	8-9-1930	7-3-1936	20-3-1981	72
Corbeij, Chris G.M.H.	Hoensbroek	25-6-1927	8-9-1948	25-3-1954	23-12-1987	60
Corbeij, Jo	Hoensbroek	25-5-1934	8-9-1956	24-3-1963	31-1-1998	63
Dassen, Kuup J.M.	Schaesberg	29-2-1928	8-9-1948	20-3-1955	24-5-2007	79
Denneman, Petrus J.	Limmen	7-1-1945	8-9-1965	6-6-1971
Diederen, Frans M. M.	Oirsbeek	4-4-1934	8-9-1955	12-3-1961	28-9-2010	76
Faas, Bernardus M	Kampen	11-2-1943	8-9-1963	8-3-1969
Greeve, Gerard de	Amsterdam	16-5-1905	8-9-1930	7-3-1936	19-3-1985	79
Hermans, Joseph M.L.	Oud Vroenhoven	14-8-1910	8-9-1932	12-2-1939	24-3-1970	59
Hoeberichts, Jacques	Bunde	4-12-1914	8-9-1935	23-3-1941	3-9-2001	86
Jenniskens, Mathieu W.G.	Horst	30-7-1941	8-9-1961	6-4-1968
Kalter, Hendrikus A.L.	Kampen	27-5-1942	16-10-1972	18-3-1973	1-7-2004	62
Keunen, Herman J.	Maasbree	15-9-1935	1-11-1957	24-3-1963	27-12-2009	74
Kleijkers, Hub	Heerlen	3-5-1935	8-8-1955	12-3-1961
Kuyten, Simon G.	Delft	24-2-1942	8-9-1964	10-5-1970
Laurier, Andreas S.P.M.	Loosduinen	5-8-1944	8-9-1979	27-8-1989	7-7-2004	59
Lemmens, André	Schimmert	24-11-1924	8-9-1946	23-3-1952	25-8-2003	78
Lommerse, Piet J.A.	Hazerswoude	21-3-1919	8-9-1942	7-3-1948	16-12-1977	58
L'Ortye, Jan H.	Schimmert	8-10-1921	8-9-1942	7-3-1948	25-2-2008	86
Muitjens, Leo N.W.	Heerlen	26-6-1937	8-9-1957	24-3-1963
Oosten, Piet van	Voorburg	10-11-1925	8-9-1947	15-3-1953	15-5-2002	76
Polder, Christiaan H. J.	Rotterdam	9-10-1903	15-8-1923	25-10-1929	7-1-1989	85
Schrama, Gerardus M.	Voorschoten	10-8-1928	8-9-1952	16-3-1958	24-1-2010	81
Schreurs, Richard J.	Schimmert	10-9-1936	8-9-1956	1-4-1962
Stams, Franciscus J. J.	Oirsbeek	30-9-1924	8-9-1945	4-3-1951	22-1-2010	85
Ubaghs, M.J.A. (Adolf)	Maastricht	16-7-1905	15-8-1925	12-4-1931	2-10-1975	70
Vroemen, Matheus J.G.	Valkenburg	25-2-1939	8-9-1959	27-3-1965
Walters, Alphonsus A.M.	Den Haag	19-8-1938	8-9-1959	27-3-1965
Winden, Leo van	Voorschoten	22-2-1931	8-9-1954	27-3-1960	7-9-2000	69

pater Bernard	pater Bernard 1956	pater Bernard	pater prefect "Pietje" Bernard 1965
pater Bernard	Emmanuel J. Bernard
pater Bokeloh	pater overste Bokeloh 1956
pater Chris Corbeij	pater overste Corbeij 1981
pater Chris Corbeij	Chr.G.M.H. Corbey
pater Jo Corbeij	pater Corbeij 1965	pater Corbeij 1979	pater Corbeij 1981
pater Jo Corbeij	Op 31 januari 1998 overleed te Voorschoten, geheel onverwacht, onze confrater pater Jo Corbeij. Hij legde zijn eerste geloften af te Meerssen op 8 september 1956 en werd op 24 maart 1963 priester gewijd te Oirschot. Hij was lid van de communiteit Voorschoten sinds 1963. Hij was verantwoordelijk voor de roepingenpastoraal, medewerker van de missieprocure, huiseconoom sinds 1970, overste sinds 1975, lid van het provinciaal bestuur sinds 1993 en provinciaal econoom sinds 1995. Hij was ook nog directeur van het Montforthuis te Voorschoten. Hij werd op 5 februari vanuit de parochiekerk de Moeder Gods begraven op het kloosterkerkhof van Beresteyn/Voorschoten.
pater Kuup Dassen
pater Kuup Dassen	J.M. Dassen
pater Peter Denneman	Peter Denneman 1958	pater Denneman 2008 mediapastor sinds 1994
pater Peter Denneman	Geboren in Limmen (Noord-Holland). Als kind vertelt hij al aan zijn ouders dat hij ooit missionaris of priester wil worden. Twaalf jaar oud gaat hij naar het seminarie van de Montfortanen in Voorschoten. Op 6 juni 1971 wordt hij in de parochiekerk van Limmen door mgr. Zwartkruis tot priester gewijd. Peter Denneman is van 1972 tot 1994 basispastor in Tilburg. Op 1 januari 1994 treedt hij in dienst van het Omroeppastoraat van de KRO.
pater Frans Diederen	pater Diederen 1981
	Frans Diederen kijkt terug: “Na een kort verblijf in Rotselaar begon ik in november 1961 als kapelaan in de parochie van Kontich-Kazernen (België) mijn eerste voorzichtige schreden te zetten op de weg van het basispastoraat. Deze leerschool duurde maar kort, want in augustus 1963 kreeg ik de opdracht me voor te bereiden op mijn vertrek naar Malawi. Hier was ik tot 1977. Het was een boeiende tijd, vol verrassingen, een leerschool. De terugkeer naar Nederland vereiste een zeer drastische omschakeling. Als medewerker in het toenmalige jongensinternaat op Beresteyn en tevens als leraar godsdienst op een middelbare school in Oegstgeest werden weer nieuwe, grote inspanningen gevraagd. In 1983 werd het internaat gesloten en schakelden we over naar de opvang van tijdelijk dakloze mensen. Weer nieuwe ervaringen en een nieuwe leerschool. In november 1984 werd er een voorlopig einde gemaakt aan mijn activiteiten door een stevig herseninfarct als gevolg van een mankement aan een hartklep. Maar in 1990 was ik weer zover dat ik mij kon gaan wijden aan ouderenpastoraat in een Zorgcentrum in Zuid-Limburg. Ik ben zeer blij en dankbaar dat ik op deze wijze – ondanks gezondheidsproblemen – toch nog zinvol bezig mag zijn. Ook hier is weer aanpassing vereist; het is weer een nieuwe leerschool. Ook als montfortaans priester, nooit te oud om te leren!”
	IN MEMORIAM Op 28 september 2010 overleed te Kerkrade (Terwinselen) onze confrater pater Frans Diederen. Frans Marie Mathieu Diederen werd op 4 april 1934 geboren te Doenrade, gemeente Oirsbeek. In 1947 ging hij naar onze apostolische school Ste Marie te Schimmert en na de inkleding ging hij in 1954 naar het noviciaat te Meerssen waar hij op 8 september 1955 zijn eerste geloften aflegde. Daarna volgde hij filosofie- en theologiestudies aan ons groot-seminarie te Oirschot waar hij op 12 maart 1961 door Mgr. Beckers priester werd gewijd. Voor een pastoraal jaar te Leuven verhuisde hij naar Rotselaar (B). Daarna was hij tot 1964 kapelaan te Kontich-Kazerne (B). Toen werd hij benoemd voor de missie van Malawi. Tot 1966 was hij kapelaan te Lunzu en toen werd hij benoemd tot leraar aan het klein-seminarie Pius XII tot 1969, waarvan het laatste jaar als rector. In 1970 werd hij pastoor te Blantyre tot 1977, toen hij terugkwam naar Nederland en leraar werd aan ons internaat Beresteyn te Voorschoten. In 1982 werd hij benoemd tot overste en was ook lid van het provinciaal bestuur. In 1984 werd hij, kort voor een geplande hartoperatie, getroffen door een hersen-embolie. Na zijn herstel werd hij in 1990 benoemd tot pastoor van zorgcentrum Firenschat te Kerkrade (Terwinselen). Na enkele weken ziekenhuisbehandeling voor maagkanker, overleed hij op Firenschat. Na een plechtige Eucharistieviering op zaterdag 2 oktober 2010 in de parochiekerk van de H. Remigius te Schimmert werd hij op ons kloosterkerkhof aldaar begraven.
pater Ben Faas	Ben Faas 1956	pater Faas 2005
pater Gerard de Greeve
pater Gerard de Greeve	G. de Greeve
pater Joseph Hermans	pater Hermans 1962
pater Joseph Hermans	Joseph M.L. Hermans
pater Jacques Hoeberichts	pater Hoeberichts '55-'56 klas 1	pater overste Hoeberichts 1965
pater Jacques Hoeberichts	Op 3 september 2001 overleed, na een kort ziekbed, in het AZM van Maastricht onze confrater pater Jacques Hoeberichts. Jacques Hoeberichts werd op 4 december 1914 geboren te Bunde Hij volgde zijn broer Jan naar onze apostolische school Ste Marie te Schimmert van 1928-1934. Hij trad in in ons noviciaat te Meerssen en werd door de eerste professie op 8 september 1935 montfortaan. Filosofie en theologie volgde hij aan ons groot-seminarie te Oirschot, waar hij op 23 maart 1941 priester werd gewijd. Hij werd benoemd als leraar te Schimmert tot 1951. Toen werd hij leraar te Voorschoten Haagse Schouw en in 1955 te Voorschoten Beresteyn. Daar was hij naast leraar ook econoom en van 1964 tot 1970 overste. In 1971 werd hij assistent van de missieprocurator, eerste te Voorschoten Haagse Schouw en vanaf 1975 te Voorschoten Beresteyn. In 1990 – op 76-jarige leeftijd – ging hij het rustiger aan doen. Vanaf 1998 was hij te Vroenhof. Hij vierde zijn 60-jarig priesterfeest te Vroenhof en tevens te Voorschoten. Vele confraters hebben van pater Hoeberichts les gehad in Schimmert of Voorschoten en de missionarissen hebben 20 jaar lang kunnen genieten en profiteren van zijn goede zorgen. Alle families van de missionarissen kende hij persoonlijk en hij heeft ze allemaal bezocht. Talloze malen heeft hij ons begroet of afgehaald op het vliegveld. Vele missies heeft pater Hoeberichts bezocht en zo zelf gezien hoe de montfortaanse missionarissen er werkten en leefden. Hiervoor danken wij pater Jacques Hoeberichts van harte. Naast zijn omvangrijk kantoorwerk op de missieprocure, ging hij zeer veel en graag op assistentie in parochies die hulp nodig hadden. pater Jacques Hoeberichts werd op zaterdag 8 september na een plechtige requiemviering in de St.Remigius-kerk van Schimmert op ons kloosterkerkhof aldaar begraven. Zelf heeft Jacques Hoebrichts ooit zijn leven samengevat met : Ik meen in alle eerlijkheid te mogen zeggen dat ik steeds geprobeerd heb – maar het is me niet altijd gelukt – om priester-montfortaan te zijn. Na mijn priesterwijding was mijn eerste benoeming voor Schimmert. Ik werd daar leraar op het Klein-seminarie. Na 10 jaar werd ik leraar op het Klein-seminarie in Voorschoten. Ik meen dat ik nooit een ideale leraar ben geweest. Mijn diepste verlangen is altijd uitgegaan naar parochiewerk. Daarom had ik in de tijd van Schimmert in het weekend vaste assistentie in de parochie van Spaubeek en in de tijd van Voorschoten in een parochie in Alphen aan de Rijn en parochies van andere omliggende dorpen. Dat is het beste bewijs dat mijn hart bij het parochiewerk lag. Ook zeer voornaam in mijn priesterleven was mijn benoeming tot medewerker op de missieprocure, dus: zorg voor missionarissen; en mijn benoeming tot econoom van de communiteit van Voorschoten, wat inhield degelijks zorg voor eigen mensen. Heel wat keren wist ik tijd te vinden om als ‘tweede’ man mee te gaan met onze tochten naar Rome en Israël. In 1998 kreeg ik officieel de benoeming voor Vroenhof.
pater Jeu Jenniskens
pater Henk Kalter	Henk Kalter 1956	pater Kalter 2003
pater Henk Kalter	Op 1 juli 2004 overleed te Aalten pater Henk Kalter. Hendrikus Arnoldus Laurens Kalter werd geboren te Kampen. Zijn gymnasium studies volgde hij aan onze apostolische scholen te Voorschoten en te Schimmert. Op 8 september 1963 (een andere bron geeft als professie datum 16 oktober 1972) werd hij na zijn eerste professie te Meerssen montfortaan. Na twee jaar filosofie- en een jaar theologie-studie te Oirschot trad hij uit. In 1970 kwam hij terug, voltooide zijn theologie studie te Tilburg en werd op 18 maart 1973 te Kampen tot priester gewijd door kardinaal Alfrink. Tot 1975 was hij leraar te Voorschoten (Beresteyn). Toen kreeg hij zijn benoeming voor onze missie van Borneo in Indonesië. Na 6 maanden oriëntatie-cursus te Jogjakarta. Daarna heeft hij tot september 1995 als missionaris gewerkt in de binnenlanden van Borneo op de ver afgelegen en grote missiepost Benua Martinus. In 1996 werd hij pastoor in de parochie H.Jacobus in Winterswijk en moderator van de parochie H.Hart /H.Georgius in Bredevoort. Henk werd op 6 juli na een plechtige eucharistieviering in de kerk van de H.Jacobus te Winterswijk begraven op ons kloosterkerkhof te Oirschot.
pater Herman Keunen	pater Keunen 1965
pater Herman Keunen	Op 27 december 2009 is in Maastricht overleden pater Herman Keunen Op 15 september 1935 werd Herman Joseph Keunen geboren in Hout-Blerick. Hij volgde de middelbare schoolopleiding in Ste Marie in Schimmert en ging voor het noviciaat naar Meersen, waar hij op 1 november 1957 zijn eerste geloften aflegde. Voor zijn priesteropleiding ging hij naar Oirschot en op 24 maart 1963 werd hij daar gewijd door mgr. Bekkers. Zijn eerste benoeming was als leraar en prefect in Beresteyn in Voorschoten, daarna werd hij in Someren godsdienstleraar op de huishoudschool. In 1979 kreeg hij een benoeming voor de parochie van de H. Naam Jezus in Lierop en in 1991 kwam daar de bedevaartplaats Ommel bij. In 1995 ging hij terug naar Beresteyn, werd lid van de montfortaanse Equipe Mobile en gids voor de reizen van Montfort-Tochten naar het Heilig Land. Toen de sluiting van Beresteyn op handen was, verhuisde hij naar de communiteit Schimmert. Als jongeman wilde Herman missionaris worden en zeker niet leraar. Het is anders gelopen. Dat had alles te maken met zijn gezondheid. Die is vanaf het noviciaat nooit helemaal goed geweest. Hij zag er wel robuust en sterk uit, maar dat was de buitenkant. Van binnen was hij vaak gespannen, al toonde hij dat niet zozeer. Een zekere stoerheid kenmerkte zijn karakter. Zijn principes liet hij niet zomaar los en hij liet zich ook niet gemakkelijk gezeggen. Daarvoor moest je eerst zijn vertrouwen en zijn respect winnen. Hij is het meest tot zijn recht gekomen als pastoor in Lierop. Hij noemde dat "de fijnste jaren van mijn leven". Graag was hij er veel langer gebleven, maar zijn gezondheid liet dat niet toe. Herman was zich er sterk van bewust, dat het leven niet meer ging zoals vroeger. Hij vond ook, dat je het geloof van mensen niet kon en mocht afmeten aan de oude en vertrouwde kerkelijke vormgeving. Daarmee zou je geen recht doen aan wat er in mensen leeft. Hij sloeg daarom als pastor nieuwe wegen in, zoals hij dat eerder al had gedaan in de catechese. Afgezaagde uitdrukkingen irriteerden hem, en niet minder gezagsdragers en hotemetoten die van de hoge toren bliezen. Over hen en tegenover hen kon hij zich soms scherp uitlaten, zonder een blad voor de mond te nemen. Opvallend was zijn fascinatie voor de Oostenrijkse theosoof en mysticus Jakob Lorber (1800-1864). Zijn geschriften stonden op een prominente plaats in de kamer van Herman. Hij las daarin o.a., dat de openbaring niet ophoudt bij de dood van de laatste apostel, maar in levende mensen steeds opnieuw tot uitdrukking en tot bloei komt. Niet tegen de bijbel in, maar erdoor geïnspireerd. Daarom kon Herman zich ook verheugen, als iemand vanuit een innerlijke geraaktheid en gedrevenheid sprak of schreef. Velen zullen zich Herman herinneren als een man van de duiven en van de bloemen, van fuchsia's vooral. Dat laatste had hij van thuis meegekregen. Zijn vader had een tuiniersbedrijf. In het kleinseminarie werkte hij onder leiding van pater Piet Janssen in de serre en bij het versieren van het altaar. In Lierop toverde hij de verwaarloosde tuin van de pastorie om in een lusthof. Hetzelfde deed hij sinds 2001 in Schimmert. De laatste maanden voelde Herman dat het einde van zijn leven nabij was. Hij stopte met de duiven - een teken aan de wand. Wat later kreeg hij te horen dat hij terminaal ziek was. Hij was intens met de dood bezig, rustig en reëel. Zwaar had hij het in nachten waarin de slaap maar niet wilde komen. Zoals hij zijn leven lang had gedaan, hield hij de regie zoveel mogelijk in handen. Blij was hij met de belangstelling van anderen en vooral met de hulp van Frans Luiten. Nu staat hij met een buidel zaad en met een paar fuchsia's in de hand voor de deur van de hemel. Moge hij daar uitzien naar de dag waarop de woestijn voorgoed gaat bloeien als een roos. Op zaterdag 2 januari 2010 vindt om 11.00 uur de uitvaart plaats in de St. Remigiuskerk in Schimmert. Aansluitend wordt hij op ons kloosterkerkhof aldaar begraven. Oirschot, 28 december 2009 namens de montfortanen Wiel Logister, provinciaal
pater Hub Kleijkers	pater Kleijkers 2005
pater Simon Kuyten	Simon Kuyten 1956	pater Kuyten 1988	pater Kuyten 2005
pater André Laurier	André Laurier 1957	pater Laurier 2004
pater André Laurier	Nadat pater André Laurier op 7 juli 2004 op de begrafenis was geweest van Henk Kalter, is hij ’s avonds in ons klooster in Berg en Dal op gewelddadige wijze om het leven gekomen. Hij werd 59 jaar en was 24 jaar geprofest. Hij volgde zijn middelbare studies aan ons klein-seminarie te Voorschoten (Beresteyn) en Schimmert. Op 8 september 1966 werd hij door zijn professie montfortaan. Na 2 jaar filosofie te Oirschot en Tilburg trad hij uit. In 1978 kwam hij terug en legde op 8 september 1979 opnieuw zijn eerste geloften af te Voorschoten en op 31 januari 1981 zijn eeuwige geloften. Vanuit Voorschoten volgde hij colleges te Amsterdam en werd op 27 augustus 1989 door Mgr. Ph.Bär te Loosduinen tot priester gewijd Daarna heeft vanuit Berg en Dal als medewerker en vanaf 2000 als directeur van de Montfort-Tochten vele reizen verzorgd naar Israël, Rome,Fatima,Santiago,Lourdes en vele andere plaatsen. Hij werd op 14 juli 2004 na een plechtige eucharistieviering in de kerk van O.L.Vrouw Hemelvaart te Loosduinen begraven in het familiegraf op de algemene begraafplaats Westduin in Den Haag.
pater (An)dré Lemmens	pater Lemmens 1956	pater Lemmens '56-'57 Vklas	pater Lemmens 1961	pater Lemmens 1962	pater Lemmens 1965
pater (An)dré Lemmens	Johannes Andreas Marie Lemmens begon aan het eind van de oorlog (1945) aan zijn noviciaat bij de montfortanen in Meerssen. Op 8 september 1946 legde hij zijn eerste geloften af en op 23 maart 1952 is hij priester gewijd door mrg. W.Mutsaerts, na zijn wijding vertrok hij naar Voorschoten, waar hij woonde en werkte op de Haagsche Schouw en in Beresteyn, o.a. als leraar Grieks. In 1968 werd hij moderator van het St.Adelbertcollege. In 1973 sloot hij zich aan bij de leefgemeenschap Het Hoge Steen in Langenboom. In 1977 werd hij pastor in Griendtsveen, in 1980 in Dongen en van 1984 tot 1992 in Het Schijf. Daarna woonde hij tot aan zijn dood in Sprundel, van waaruit hij dagelijks deelnam aan de vieringen in de abdij ‘Maria Toevlucht’ in Zundert. De laatste twee maanden kreeg hij veel last van zijn longen. Na een operatie in het Franciscus-ziekenhuis van Roosendaal is hij toch nog plotseling overleden, 78 jaar oud en 56 jaar geprofest. Op zaterdag 30 augustus werd hij na een plechtige eucharistieviering om 10.30 uur in de St.Remigiuskerk in Schimmert, begraven op ons kloosterkerkhof aldaar.
pater Piet Lommerse	pater Lommerse 1965
pater Piet Lommerse	Piet J.A. Lommerse
pater Jan L'Ortye	pater L'Ortye '64-'65 klas 2	pater L'Ortye 1965	pater L'Ortye 2008
pater Jan L'Ortye	Op 25 februari 2008 is in Voerendaal overleden pater Jan Hubert Lortije Op 8 oktober 1921 werd Jan Lortije (Sjeng) geboren in Schimmert. Hij kwam in 1941 bij de montfortanen in Meerssen en legde zijn eerste geloften af op 8 september 1942. Op 7 maart 1948 werd hij priester gewijd in Oirschot door mgr. Mutsaerts. Tot 1972 heeft Jan als leraar gewerkt op het kleinseminarie, eerst in Schimmert en, vanaf 1958 in Voorschoten. Daarna werkte hij enkele jaren als godsdienstleraar op Nieuwland Scholengemeenschap in Schiedam. Op 51-jarige leeftijd werd hij pastor in het Antonius IJsselmonde-verpleeghuis in Rotterdam. In 1982 kwam daar de functie van conrector in het ziekenhuis in Heerlen bij. Van 1987 tot 1993 werkte Jan in de verpleeg-kliniek in Heerlen. Daarna was hij assistent in het Dr. Ackenshuis in Gulpen tot 2003. In zijn actieve jaren heeft Jan zich ingezet voor jonge en oude mensen. Op een heel eigen wijze was hij leraar in Ste Marie en Beresteyn. Het liefst verzamelde hij een klein groepje studenten om zich heen om voor hen een warme en gemoedelijke vaderfiguur te zijn. Hij zocht naar iets huiselijks, iets familiaals. Ooit schreef hij, dat in zijn ogen de nadruk moest liggen op "kleine zelfstandige homogene groepen die het leven menselijk en leefbaar maken zonder dat de kiem van de priesterroeping wordt verstikt door maatregelen, straf en surveillance. Het werk en het voorbeeld van de aanwezige paters moet hen uitnodigen tot een belangeloze inzet voor God en de mensen. We moeten hen een grote vrijheid geven tot een zeer persoonlijke ontwikkeling”. Dat Jan in de jaren zestig van de vorige eeuw sympathie had voor de Mazurkagroep en voor het verlangen van de fraters in Oirschot naar kleine groepen, past hierbij. Met pijn in het hart heeft hij moeten meemaken dat de kleinseminaries veranderden in convicten en kort daarna helemaal verdwenen. Hij heeft toen zelf nog een tijdje een experiment opgezet, maar de vloed van de tijd was niet te keren. Hij stapte later over naar het pastoraat onder zieken en bejaarden. Het duidelijke en goed afgebakende werk lag hem wel. Hij was weer iemand en voelde zich er goed op zijn plaats. Zolang mogelijk is hij, ook op oudere leeftijd, dat werk blijven doen. Jan legde niet direct en gemakkelijk zijn gevoelens op tafel. “Stil en tamelijk gesloten” werd van hem gezegd op het einde van het kleinseminarie. Hij zweeg soms lang. En als hij dan iets zei, kon het er nogal fors uitkomen. Beschroomd als hij dan was, vond hij het daarna niet gemakkelijk om de draad weer op te nemen. Hij trok zich op zichzelf terug. Dat leidde dan weer tot een zekere vervreemding, ook binnen de congregatie. Gelukkig zijn de relaties sinds een jaar of vijf weer heel hartelijk geworden. Jan voelde zich echt betrokken bij de compagnie. Graag luisterde hij naar verhalen over het wel en wee van de confraters. Blij was hij, als je bij hem op bezoek kwam. Het ging de laatste tijd geestelijk en lichamelijk steeds minder met Jan. Het liefst zat hij rustig en gemakkelijk in zijn stoel. Er was niet veel meer over van de pater die als leraar op Ste. Marie de sport organiseerde. Zelfs zijn grootste hobby, wandelen in de natuur, werd een hele opgave voor hem. Tot veel meer dan naar sport op de TV kijken kwam hij nauwelijks. De laatste jaren heeft Jan een prima thuis gevonden bij mevrouw Zijlstra in Voerendaal. Met veel aandacht en zorg heeft zij hem omringd, daarvoor is de congregatie haar heel dankbaar. Toen zij vanmorgen terugkwam bij de fysiotherapie zat hij bij de deur van zijn kamer om hulp te roepen. De huisarts was er vlug bij, maar kon niets meer doen. Zijn leven ligt nu heel nadrukkelijk in handen van God. Op vrijdag 29 februari 2008 nemen we om 11.00 uur afscheid van zijn leven in de St. Remigiuskerk in Schimmert, Jan's geboortedorp. Aansluitend begraven we hem daar op ons kloosterkerkhof. Oirschot, 25 februari 2008 Wiel Logister, provinciaal
paters Leo Muitjens	pater Muitjens 1965
pater Piet van Oosten	pater van Oosten '55-'56 klas 1	pater van Oosten 1959	pater van Oosten 1961
pater Piet van Oosten	Piet van Oosten begon zijn middelbare studies in Leiden en voltooide ze aan ons klein-seminarie te Schimmert. Na een jaar noviciaat te Meerssen werd hij op 8 september 1947 montfortaan met het afleggen van de geloften. Filosofie en theologie studeerde hij aan ons groot-seminarie te Oirschot en hij ontving op 15 maart 1953 de priesterwijding uit de handen van Mgr. W. Mutsaerts, bisschop van Den Bosch. Hij werd benoemd om aan de universiteit van Leiden wiskunde te gaan studeren. Na voltooiing van zijn studies werd hij leraar wiskunde aan ons klein-seminarie te Schimmert en aan de middelbare scholen te Vaals en Gulpen. In 1984 kon hij in de VUT en ging naar ons klooster Beresteyn te Voorschoten. Hier werd hij econoom en later overste. Toen ons klooster Beresteyn werd opgeheven en verkocht, keerde hij terug naar Schimmert. In 1995 had men al darmkanker bij hem geconstateerd. Tegen alle medische verwachtingen in wist hij zijn ziekte nog vele jaren beheersbaar te houden. Maar het laatste jaar werd zijn gezondheid merkbaar minder. Op eigen verzoek ging hij 6 weken geleden naar het zorgcentrum Vroenhof. Na een plechtige eucharistieviering op 22 mei in de Remigiuskerk te Schimmert werd hij op ons kloosterkerkhof aldaar begraven.
pater Christiaan Hendrik Polder	pater Polder '55-'56 klas 2	pater Polder '56-'57 klas 2	pater Polder 1960	pater Polder 1962	pater Polder 1965
pater Christiaan Hendrik Polder	Christiaan Hendrik J. Polder
pater Gerard Schrama	pater Schrama 1979	pater Schrama 1980
pater Gerard Schrama	IN MEMORIAM Op 24 januari 2010 overleed in het ziekenhuis te Maastricht onze confrater pater Gerard Schrama. Gerard Schrama werd geboren te Voorschoten op 10 augustus 1928. Na zijn lagere school ging hij samen met zijn broer Jacques naar ons klein-seminarie te Schimmert. Na een jaar noviciaat te Meerssen werd hij op 8 september 1952 montfortaan door het afleggen van de eerste professie. Filosofie en theologie studeerde hij te Oirschot waar hij op 16 maart 1958 priester werd gewijd. Na een jaar pastoraal studie te Leuven ging hij naar de missie van Malawi. In 1974 keerde hij terug naar Nederland. Hij ging werken voor ons internaat Beresteyn te Voorschoten. Later werkte hij bij de Bond zonder Naam, was archivaris van de montfortanen en ertussendoor begeleidde hij reizen naar het H. Land en ging op assistentie bij de zusters Franciscanessen in Wassenaar en de Dominiccanessen te Voorschoten. Toen ons klooster Beresteyn in 2001 gesloten werd, woonde hij enkele jaren privé in Voorschoten. In 2006 werd hij opgenomen in zorgcentrum Vroenhof. Langzaam ging zijn gezondheid achteruit en hij overleed tijdens een korte ziekenhuisopname. De plechtige uitvaartdienst had plaats op dinsdag 2 maart in de kloosterkerk van Vroenhof te Houthem, waarna hij te rusten werd gelegd op het kloosterkerkhof te Schimmert.
pater Richard Schreurs	pater Schreurs 1963	pater Schreurs 1965	pater Schreurs 2005
pater Richard Schreurs	pater Richard Schreurs vierde in Best zijn 40 jarig priesterfeest. Terugkijkend schrijft hij o.a.: ‘Er waren heel veel mensen die mij op de been hielden. Toch is het vooral de ontwikkeling geweest in mijzelf, die liep van vooral liturgische motivatie naar per week meer motivatie vindend in woord en leven van Jezus van Nazareth. Wat klinkt dat theatraal ! Telkens weer sta ik daar verbaasd over en dan ga ik op zoek naar vormen – die ik soms ook vind – waarmee die woorden en daden in deze tijd gezet kunnen worden. Ik zou niet weten waar en bij wie zo veel inspiratie te vinden is als juist hier. Het priesterschap zoals voorheen moet ik iedereen afraden. Zorg dat je de kost verdient in een eerbaar beroep en oefen van daar uit het priesterschap uit in financiële onafhankelijk. Beperk je daarin en laat de rest door andere parochianen doen. Toen ik een paar jaar geleden levensbedreigend ziek werd – de sporen daarvan zijn nog wel te zien aan mijn totaal gebrek aan haargroei – deed me dat weinig, want ik voelde me geborgen en dat is nog zo. Geborgen bij familieleden, confraters, parochianen, vrienden en vriendinnen, maar in eerste en laatste instantie toch bij Degene die me nog steeds meer boeit dan wie of wat ook. Zou ik iedereen gunnen In 2005 droeg hun zijn ambt als Pastoor te Best over en ging met pensioen.
pater Frans Stams	pater Stams 1956	pater Stams '55-'56 vk
pater Frans Stams	Op 22 januari 2010 overleed in Mechernich (Duitsland) pater Frans Stams Op 30 september 1924 werd Franciscus Jacobus Johannes Stams geboren in Oirsbeek. Hij kwam in 1937 bij Ste Marie in Schimmert en sloot zich aan bij de montfortanen op 8 september 1945. Na zijn studies in Oirschot en de priesterwijding op 4 maart 1951 kreeg hij een benoeming voor de Haagsche Schouw en Beresteyn in Voorschoten. Na vier jaar vertrok hij naar Duitsland. Na een jaar in Bonn werkte hij tot 1967 in de bedevaartplaats Marienheide. Daarna was hij tien jaar pastor in Birken en opnieuw tien jaar in Monschau-Mützenich en enige tijd ook van Monschau-Imgenbroich. Nadat hij drie jaar lid was geweest van de gemeenschap 'Hogesteen' in Langenboom woonde hij als emeritus samen met Christina Aust 6 jaar in Stolberg-Büsbach en tien jaar in Eschweiler. In 2008 ging hij naar de communiteit van Vroenhof. Nadat een ernstige ziekte bij hem werd ontdekt, werd hij tot zijn dood liefdevol verzorgd in het gezin van Georg in Mechernich. Frans heeft geleefd met grote hartstocht. Hartstocht voor oprechtheid, hartstocht voor de waardigheid van elke mens. Alles wat hij deed, stond in dat licht. Hij was op het leven verliefd en had een grote liefde voor de kerk. Daarbij dacht hij op de eerste plaats aan mensen die met warmte en met taaie onverzettelijkheid samen geloof, hoop en liefde delen en vieren. Het Evangelie van God en van Jezus Christus ligt niet ergens ver weg van alledaagse vreugde en verdriet. Als dat besef verloren gaat in een parochie, in een bisdom of in Rome, dan komt het Evangelie volgens Frans niet meer tot zijn recht. Van ganser harte stond Frans dan ook achter Vaticanum II. Hij zag dit concilie als het moment waarop Doornroosje uit de slaap wakker werd geschud. Hij zocht naar tekens, woorden, situaties, structuren en mensen waarin het oorspronkelijke Evangelie weer aan het licht kwam, desnoods met vallen en opstaan. Met pijn in het hart zag hij dat door de vorst de vruchten van het concilie niet konden worden geplukt, maar hij legde het hoofd niet in de schoot. Hij koos nadrukkelijk voor de "Kirche von unten", al was hij als een kind zo blij als een prelaat partij koos voor de eenvoudigen en de armen. Zijn hoop was, dat er nieuw vuur zou ontstaan in de kerk van hoog tot laag. Hij droomde over de kerk van het begin die — in zijn ogen - nog vrij was van klerikalisme, dogmatisme en lichaamsvijandigheid. Hij kon er laaiend enthousiast over spreken en schrijven en trachtte die droom handen en voeten te geven in de parochies waarin hij heeft gewerkt. Met trots sprak hij over de mondigheid en de fierheid die in zijn omgeving tot bloei waren gekomen. Hartstocht is niet zonder gevaren. Frans wist dat. En ook dat hij wel eens doordramde. Maar veel erger vond hij iemand die nooit ergens warm voor loopt, nooit positie kiest, alles op zijn beloop laat. Hij hield van mensen die recht uit het hart spreken en leven, niet bang om hun emoties te tonen. Van kille afstandelijkheid moest hij niet veel hebben. Hij wilde niet een priester zijn die koud, eenzaam en afstandelijk door het leven ging. Er woonde een kern van tederheid in zijn grote en robuuste gestalte. Die tederheid kwam vooral naar voren, toen hij in 1967 samen met Lu Thissen ging wonen in de pastorie van Birken, Zij leerde hem de harde schil rondom zijn hart te slopen en open te staan voor gewone menselijke gevoelens. Een opmerkelijke vrucht daarvan was de dag in 1970 waarop zij samen de kleine Georg in hun midden opnamen. Vanaf de eerste dag, en vooral na de dood van Lu in 1985, heeft Frans zich voor Georg een echte vader getoond. "Ik ben altijd graag bij de congregatie geweest", zei Frans enkele weken geleden in het ziekenhuis van Maastricht. Niet dat hij altijd blij was met alle gewoonten, regels en tradities in de Compagnie. Maar hij waardeerde de eenvoud, de hartelijkheid en vooral het feit dat veel confraters dichtbij het gewone leven of dichtbij gewone mensen stonden. Hij heeft er wel eens over gedacht om wereldheer te worden, omdat hij te zeer het leven leidde van een doorsnee diocesane priester. Gelukkig is die idee weer even snel weggegaan als ze was opgekomen. Blij was hij, toen het kapittel van 1984 hem koos tot lid van het provinciaal bestuur. In die hoedanigheid heeft hij heel wat verantwoordelijkheden op zich genomen. Dat hij eerder intens betrokken was geweest bij bouwprojecten in Voorschoten, Marienheide en Birken, kwam goed van pas bij de nieuwbouw in Vroenhof en bij de herinrichting van de cloître in Oirschot. Als bestuurder heeft Frans in 1985 Brazilië bezocht. Hij raakte diep onder de indruk van de confraters die in Sao Paolo werkten in de christelijke basisgemeenschappen. Toen heeft hij "die Kirche von unten" echt leren kennen. Nu hoort Frans bij de "Kirche von oben", bij hen die vanuit de hemel van God met welwillendheid en begrip omzien naar wat er op aarde gebeurt. Moge hij op die manier zijn pastoraat onder ons voortzetten! Op donderdagavond 28 januari 2010 wordt een avondwake gehouden in de kapel van het klooster Vroenhof in Valkenburg om 17.30 uur. Op vrijdag 29 januari 2010 is om 10.30 uur de uitvaart in de St. Remigiuskerk in Schimmert, waarna Frans wordt begraven op het kloosterkerkhof aldaar. Oirschot, 23 januari 2010 namens familie, vrienden en confraters, Wiel Logister, provinciaal overste smm
pater Adolf Ubaghs	pater Ubaghs 1959	pater Ubaghs 1960	pater Ubaghs 1962
pater Adolf Ubaghs	M.J.A. Ubaghs
pater Mat Vroemen
pater Fons Walters	pater Walters 1981
pater Fons Walters	Fons Walters. Op de 6^e klas van de lagere school wilde ik priester worden. De pastoor zag dit niet zitten. De andere zes die ook priester wilde worden, gingen naar het seminarie. Ik moest de 7^e klas doen en ze zouden dan extra op me letten. Na zestig jaar constateer ik dat ik de enige ben die priester gewijd is. In de 2^e klas in Voorschoten heb ik willen stoppen. Na een gesprek met pater Dré Lemmens ben ik toch maar gebleven. Verder is er geen moment in mijn leven geweest dat ik het bijltje erbij neer wilde gooien. Er zijn heel wat mooie momenten geweest in mijn leven, wat wel bijzonder is , is dat ik in de dagen bij onze wijding gezegd heb dat ik drie verschillende dingen zou doen en dat is wonderwel uitgekomen. Eerst de periode op Beresteyn: werkzaam als godsdienstleraar. Daarna dertien prachtige jaren als aalmoezenier bij de marine en tenslotte als pastoor. En dat hoop ik te blijven tot ik erbij neer val. Op 1 december 2014 overleed in Nuenen pater Fons Walters montfortaan Alfons Walters werd geboren op 19 augustus 1938 in Den Haag. Na zijn opleiding in Voorschoten-Haagsche Schouw en Schimmert, trad hij in bij de montfortanen, toen hij op 8 september 1959 zijn eerste geloften aflegde in Meerssen. Na zijn priesteropleiding in Oirschot werd hij op 27 maart 1965 priester gewijd door Mgr. Jansen smm, bisschop van Isangi (Congo). Zijn pastoraal jaar bracht hij door in Beresteyn, Voorschoten, waar hij, met een onderbreking voor een MBA studie in Vroenhof, Valkenburg, tot 1983 werkte. Zeven jaar als godsdienstleraar en negen jaar als prefect van het internaat. Nadat het internaat werd gesloten, diende zich een totaal andere functie aan, als vlootaalmoezenier bij de marine. Hij werd gestationeerd in Den Helder, Curaçao en Valkenburg Z.H. In 1993 wilde hij droge grond onder de voeten als pastoor van drie Leidse parochies, daarbij werd hij provinciaal econoom van 1998 tot 2002. In 2008 zakte hij af naar het Brabantse dorp Nuenen, waar een functie op hem wachtte van pastor bij de broeders van St. Joannes de Deo. Na een kort ziekbed overleed hij in de nacht na zijn ziekenzalving op 1 december 2014. Fons was een bewogen mens, een doener. Tijdens zijn studiejaren in Oirschot merkte de leiding al op dat hij vol activiteiten zit, rijk aan initiatieven, levendig en iemand die graag de leiding neemt. Als we terugkijken op zijn arbeidzaam leven, dan laat zich dat ook wel zien. Als leraar en later als prefect is Fons streng, maar rechtvaardig. Zijn vroegere leerlingen spreken met respect en dankbaarheid over hem. Als prefect moest hij ook toezicht houden op de studieresultaten. Hij was er trots op dat in zijn tijd iedereen is geslaagd. Zelf noemt Fons deze periode de gelukkigste van zijn leven. Als hij vlootaalmoezenier wordt, stapt hij een totaal nieuwe wereld binnen. Daarover heeft zelf ooit gezegd ‘Het had ook wel iets om als pater niet precies te weten hoe alles bij de marine moet en het telkens weer aan iemand te moeten vragen’. Na dertien jaar wacht hem het basispastoraat. Iets nieuws voor Fons. Hij vindt spoedig zijn draai. Helaas dwingen allerlei omstandigheden hem hiermee te stoppen. Het emeritus-zijn bevalt hem niet en de mogelijkheid om pastor bij de broeders in Nuenen te worden, grijpt hij met beide handen aan. Hij is er graag en wordt gewaardeerd om zijn persoonlijke stijl van voorgaan en zijn inspiratieve overwegingen. Het wordt een mooie, rustige tijd. Alle tijd om bezig te zijn met zijn postzegelverzameling en eens per maand naar de postzegelveiling in Alkmaar te gaan. Medio augustus blijkt dat de gezondheid van Fons vlug verslechtert en zich niet meer kan herstellen. Fons lijkt dit te aanvaarden en begint van alles te regelen tot en met het ontvangen van de Ziekenzalving. Dat gebeurde zoals Fons dat wilde, omringd door familie, confraters, broeders, oud-parochianen uit Leiden en degenen die hem tot dan toe altijd hebben bijgestaan: Ger en Marjo. In alle rust is Fons gestorven op zijn kamer, waar hij zo graag vertoefde. Met het overlijden van Fons verliezen wij een dierbare confrater, die op een eigen, soms kritische wijze, meeleefde met het wel en wee van onze groep. Dankbaar om wie Fons als confrater was en wat hij als pastor voor velen heeft betekend, leggen wij zijn leven in de handen van de Eeuwige, steun en toeverlaat voor Fons. We nemen op vrijdag 5 december 2014 om 10.30 uur afscheid van Fons in de kapel van zorgcentrum de Akkers, Margot Begemannstraat 9 in Nuenen. Na de koffietafel wordt hij begraven op het kloosterkerkhof in Schimmert. Donderdagavond 4 december om 20.00 uur houden we een avondwake in dezelfde kapel. Valkenburg a/d Geul, 1 december 2014 namens familie Walters en confraters, Peter Denneman smm, provinciaal overste
pater Leo van Winden	Leo van Winden volgde van 1946 tot 1953 zijn gymnasium-opleiding aan ons klein-seminarie te Schimmert. Na 1 jaar noviciaat te Meerssen werd hij op 8 september 1954 door het afleggen van de geloften montfortaan. Van 1954 tot 1960 studeerde hij filosofie en theologie te Oirschot, waar hij op 27 maart 1960 priester werd gewijd. Hij werd benoemd voor de missie van Malawi, waar hij tot 1974 werkte. Toen ging hij naar Brazilië. Begin maart dit jaar kwam hij terug naar Nederland omdat hij ernstig ziek was. Na zijn operatie werd hij liefdevol verzorgd door onze confraters te Beresteyn en de laatste weken door de zusters van huize Bijdorp. Na een plechtige eucharistie-viering op dinsdag 12 september werd hij begraven in het graf van zijn ouders op het parochiekerkhof van de H.Laurentius-parochie te Voorschoten.

Op 17 juli overleed te Heemstede op 84-jarige leeftijd zuster Cyrillus (Hendrika Bernardina Maria Hendriks), van de Congregatie der Zusters van “De Voorzienigheid”. Zij werkte o.a. twaalf jaar in de huishouding op ons vroegere klein-seminarie Beresteyn te Voorschoten.