|
Toen ik ongeveer op 10 jarige leeftijd een potlood beetpakte en me voor het eerst bewust werd welk een magische wereld het tekenen ontsluierde, wist ik nog niet wat de gevolgen zouden zijn van het latere besluit niet naar de kunstacademie te gaan, maar naar de sociaalpedagogische opleiding. Hoewel ik altijd ben blijven vormgeven - pen, inkt, potlood, ecoline, chamotte klei, kralen, wol, textiel afvalmaterialen en noem maar op - richtte ik me destijds vooral op de psychologische, esoterische en religieuze kant van de mens.
Mijn belangstelling ging zeer sterk uit naar bewustwordingsprocessen en
persoonlijke ontwikkeling. Mijn denkwijze is sterk beeldend, maar het
schilderen kwam voor 2003. letterlijk niet erg uit de verf.
Onderstaand schilderij ontstond toen ik besloot met olieverf door te gaan, en dat symbolisch deed door een onafgemaakt borduurwerk ‘in te vriezen'. Het borduurzijde gaf ik weg en al schilderend werd het voor mij zoals ik eens droomde werkelijk zo helder als glas. Ik wilde mijn expressie alle ruimte geven en terugblikkend naar hoe mijn levensweg begon, ontsluierde zich mijn verlangen naar ruimte voor verbeelde belevenissen.
Op de expositie is een selectie uit mijn werk te zien sinds 2003 – het jaar waarin ik mijn ezel een prominente plaats in mijn woning en leven gaf. Verkennende penseelstreken in aquarel leidden tot een niet te stuiten reeks olieverfkleuren op mijn palet
De relatie tussen de natuur en de mens komt als eerste aan de orde. Thema's en series ontrollen zich verder. Nu het schilderen ruimte opeist, wil ik (naast mijn werk in de psychosociale begeleiding) op deze weg doorgaan. Loskoppelen kunnen beide levensgebieden zich niet, want merkbaar in mijn thema's openbaren zich mijn liefde voor de natuur, mijn mensbeeld en sociaal-maatschappelijke betrokkenheid. Zo komt alles samen.
Meer is te zien op mijn websites
http://home.kpn.nl/camphuijsen_art/
-
www.camphuijsen-art.nl
|
