Na de verliezen op de twee eerste wedstrijddagen van het Nederlands team was ik aanwezig voor de derde wedstrijd tegen Kroatië. En Nederland won glansrijk. Was met mijn komst het tij gekeerd. Helaas de magie duurde slechts één wedstrijd en Nederland ging roemloos ten onder op eigen bodem: Degradatie naar Divisie IIA. Op de tribune vele ex-bondscoaches. Zo was op zaterdag Larry Suarez aanwezig, maar ook de Belgische ex-bondscoach en Geleen coach Jos Lejeune. Hij was voor een IIHF seminar naar Eindhoven gekomen. Jos Lejeune bemoeit zich internsief met de jeugd van Leuven Chiefs tegenwoordig. En bijna permanent aanwezig was Doug Mason. Tot zeer grote vreugde van de talrijke Duitse ijshockeyfans, die allemaal met hem op de foto wilden. En een spreekkoor aanhieven: "We love you Doug". Ook de coach van de Belgische kampioen Antwerp Phantoms gaf acte de presence. En natuurlijk Ron Berteling en ex-NIJB voorzitter Jan de Greef.

Dan over de strijd aan de top. Dat was het duel Groot-Brittannië versus Zuid-Korea. In het onderlinge duel zegevierden de Britten. Met het nu al legendarische penalty shot van Ben O'Connor als winnend doelpunt. Maar eigenlijk presteerden de Koreanen over het hele toernooi gezien beter. Zij hadden het geluk dat Team Britain op de slotdag een misstap maakte. Tijdens dat duel stonden de assistent-coaches van Zuid-Korea, Spiros Anastasiadis (een Canadees) en Richard Park (een Amerikaan) hevig te what's appen. En zij werden gaandeweg het duel steeds vrolijker. Maar Zuid-Korea's hoogvlucht is mede te danken aan imports, Brock Radunske, Micheal Swift, en Michael Testwuide. Over wie Joep Meijsen opmerkte:"Die jongens gaan hogerop geen potten breken." En daar zijn ze naar mijn eigen mening ook iets te licht voor.

Dan de sluitingsceremonie. Helaas waren toen al veel van de toeschouwers vertrokken. Überhaupt een punt wat mij betreft. Ik had op wat meer bezoekers gehoopt. Alleen voor de wedstrijd Nederland-Groot-Brittannië zat de hal vol. Maar dat kwam mede door een fors contingent van zo'n 500 Engelse supporters. Maar terug naar de ceremonie. De teams stelden zich op in een u-vorm. Aan de zijkanten Litouwen (derde) en Groot-Brittannië (tweede) en in het midden kampioen Zuid-Korea. Het team dat onder de hoede staat van de in Korea geboren coach en ex-NHL speler Jim Paek. Eerst volgt de uitreiking van de individuele prijzen. En in volgorde van de eindrangschikking van hun team worden de volgende spelers naar voren geroepen. Als beste doelman kiest het IIHF Directorate de Litouwse sluitpost Mantas Armalis. Beste verdediger is volgens de jury de Brit Ben O'Connor, de topscorer onder de backs en de man van het miraculeuze penalty shot. En als aanvaller de Zuid-Koreaan Yong Jun Lee. Een uitverkiezing die ik niet snap. Maar dat zal wel aan mij liggen. Vervolgens krijgen de teams de plaquette uitgereikt voor brons, zilver (NIJB-voorzitter Ruud Vreeman) en goud (IIHF Directorate voorzitter Jan-Åke Edvinsson). En met een paar karige woorden in moeilijk verstaanbaar Engels diezelfde Edvinsson het WK. Nog lang is er een fotosessie op het ijs van de Zuid-Koreanen.