Op de tweede dag van het toernooi wist ik nog niet welke wedstrijden ik voorgeschoteld zou krijgen. In de eerste wedstrijd meteen al Team NL wist een steward te melden. En tot mijn verrassing als tegenstander de Düsseldorfer EG. Bij Nederland deed toch een buitenlander mee, Brock Montgomery, in tegenstelling tot eerdere berichtgeving. Bij DEG was, zoals in elk Duits team, meer dan één buitenlander actief... Zo ook de Noorse international Ken André Olimb. De aanvaller die ik afgelopen mei nog in actie had gezien op het WK in Denemarken. Lars den Edel en Niels van der Vossen, met respectievelijk nummer 28 en 38, waren als lokale matadoren aan het team Tilburg Trappers toegevoegd. Ruud Leeuwesteijn was de man in het doel. En om maar meteen te verklappen. Hij speelde een meer dan prima wedstrijd.

Twee niveaux scheiden NL en het DEL-team en dus ook heel wat imports. Maar daar was in de wedstrijd niet zo veel van te merken. DEG was duidelijk beter, maar meer ook niet. De Duitsers waren meer in de aanval, maar tijdens een powerplay gad Ivy van den heuvel scherp voor op Danny Stempher. Die vond echter de goed gepositioneerde Zweedse sterdoelman Fredrik Wentzel op zijn weg. Meteen daarna slaat DEG op de eigen powerplay toe. Van de linkerflank scoorde Bernhard Ebner (0-1; 7.06). Voor mijn gevoel veel straffen aan beide zijden in dit eerste deel.

In de tweede periode kwam Team Nederland wat beter uit de startblokken. Er waren kansen voor Reno de Hondt, Kevin Bruijsten, Nick de Ruijter en Giovanni Vogelaar. Eindstation ieder maal was Wentzel. Maar dan een kaatsende puck een blitzsnel schot van Patrick Buzas door de benen van de keeper. 0-2 na 27.08. En daarmee smoorde de DEG de aanvalsdriften van de Nederlanders. Dan een pass door het midden van Marco Nowak op de geheel vrijstaande John Herion. Hij snelt op het doel af en scoort de 0-3 (33.26). Daarna fraaie reddingen van Ruud Leeuwesteijn op gevaarlijke schoten van Calle Ridderwall en Braden Pimm.

In het slotdeel komt Team NL er eigenlijk niet meer aan te pas. DEG domineert, maar zou maar één keer scoren. In dat deel kregen ook Lars den Edel en Niels van der Vossen een paar shifts. Veel straffen had NL nodig om op de been te blijven. De slashing straf tegen Mitch Bruijsten leidde tot het vierde doelpunt van DEG (49.35; Alexander Barta). Eindstand: 0-4. Een mooie pot voor de toeschouwers en een leerzame middag voor de Nederlandse spelers. Team NL eindigde daardoor als vierde.

In de finale bestreden de twee Duitse pinguin clubs elkaar: Fischtown Pinguins Bremerhaven versus Krefeld Pinguine. De noorderlingen zetten de wedstrijd naar hun hand, geleid door de fenomenale Sloveense international Jan Urbas. En beslisten de wedstrijd met een empty netter: 6-3 voor Bremerhaven. Bij Krefeld was de ex-Nederlander Diego Hofland aangekondigd. Maar ik heb hem niet op het ijs gezien.

Bij de prijsuitreiking viel me op dat de directeur van Thialf sprak over de wisselbeker. Dan moeten in komende jaren wel weer Duitse teams worden uitgenodigd. Want de opkomst aan Nederlandse ijshockeyliefhebbers was bedroevend. Circa 400 fans waren uit de regio Bremerhaven aangereisd. En die zorgden voor een thuisduel voor hun favorieten.