Maagdelijke Geboorte.

We hebben eerst de geboorte locatie uit de nevelen gehaald, en vervolgens de geboortedatum van mythologische dwaalwegen ontdaan. Nu starten we met het ontrafelen van een uiterst heikele kwestie; de onbevlekte ontvangenis.…

 

Het moge ongeloofwaardig lijken, maar om de oorsprong/oorzaak van het concept van onbevlekte ontvangenis binnen het christendom te begrijpen, dien je eerst en vooral naar de sterren en hun constellatie/configuratie te kijken! Het is uiteindelijk allemaal met een ster begonnen die door drie eigen wijzen werd gevolgd…

 

De mens heeft sinds de dageraad van de menselijke geschiedenis naar de sterren gekeken om enig begrip te krijgen van onze Vader/Moeder God en hun werk in de Kosmos. De Ouden dachten na over hun waarnemingen van de Hemelen en de Natuur, en ontwikkelden dan allegorieën (Symbolische Visualisaties) van die waarnemingen, die de tijdloze Goddelijke waarheden over onze Vader/Moeder God en hun werken in de Kosmos vastlegden

 

Maar allengs ging men de allegorieën en metaforen die goddelijke principes bevatten, letterlijk opvatten als universele en/of planetaire gebeurtenissen waarin goden en godinnen waren betrokken. Vervolgens werden die goden en godinnen ontmythologiseerd tot 3 dimensionale mensen van vlees en bloed, die deel uit gingen maken van de menselijke geschiedenis…

 

En zo ging het ook met de joodse rabbi die Yeshua werd genoemd. Voor ik verder ga, als de tekst Yeshua ontdoet van zijn mythologische stralenkrans blijft er, voor mij althans, een prachtig mens over!

 

Indachtig de titel van dit artikel vestigen we onze focus op de sterrencluster Virgo (Maagd) en Miryam, Yeshua’s moeder, en hoe het Zodiakteken Virgo de creatie van een religieuze doctrine over Miryam en Yeshua beïnvloedde en bevorderde.

 

Tot de 12^e eeuw werd het onder christenen als vanzelfsprekend beschouwd dat Miryam op de gewone menselijke (en voor de kerk dus zondige) manier werd geboren. Als die gewone menselijke manier er niet was, waren ook de kerkvaders niet geboren. Maar daar hoor je ze niet over…

 

Toen was daar een gemijterde Gregorius die pontificaal beweerde dat alleen ‘Christus’ onbevlekt (zonder zonde) was ontvangen. Hij bleef zijn volgelingen er op attenderen dat alle mensen, zelfs de allerheiligste, zondig zijn, met Christus als enige uitzondering.

 

Lieve mensen, het zou pas zonde zijn als we de ‘zondige’ manier van kinderen verwekken niet meer konden praktiseren. Terwijl onze vader/Moeder God eenheid in verscheidenheid in de Schepping gereflecteerd willen zien, zouden wij op gezag van een gemijterde figuur afgescheidenheid als heilig ervaren.

 

En dan is er ineens Pius IX, die op 8 december 1854 vanuit het Blaue Hinein verklaarde dat ook Miryam de moeder van Yeshua onbevlekt is ontvangen.

 

Dit ‘Ineffabilis Deus’; de pauselijke bul ter bevestiging van het dogma fidei van de Onbevlekte Ontvangenis van Miryam stelt: “Wij verklaren dat de doctrine die uit ervan gaat dat de geboorte van de heilige maagd een singuliere en genadige daad van de Almachtige God was die gevrijwaard is van enige smet of zonde, ons geopenbaard werd door God, en daarom door iedere gelovige geaccepteerd moet worden.”

Deze daad van devotie met betrekking tot de moeder van Yeshua was tevens de meest bekokstoofde, van intriges aan elkaar geknoopte, politieke beslissing van de huidige kerk.

 

In het overgrote deel van haar geschiedenis heeft de christelijke kerk verkondigd dat de maagd Miryam via de Heilige Geest zwanger werd van Yeshua zonder geslachtsgemeenschap. Die doctrine wordt de maagdelijke geboorte genoemd, hoewel de term maagdelijke conceptie meer op zijn plaats lijkt.

 

Dit was eeuwenlang het fundament onder het geloof van de kerkvaders, samen met andere onaanvechtbare ‘Bijbelse waarheden’ zoals boetedoening, opstanding en de tweede komst van de Christos.

 

Progressieve, niet dogmatisch denkende kerken leren dat Miryam op de normale menselijke wijze zwanger werd door fysiek/passionele versmelting met Joseph. Andere kerken nemen aan dat Miryam het kind Yeshua ontving van de Helige Geest en dat zij later met Joseph nog meer kinderen kreeg.

 

De Roomse kerk houdt vol dat Miryam nog maagd was toen ze van Yeshua beviel, en dat bleef voor de rest van haar leven. Yeshua’s broers (bij de Roomsen bestaan er geen zussen) zouden in feite stiefbroers zijn die Joseph uit een eerder huwelijk heeft meegenomen.

 

Oosterse orthodoxe kerken nemen ook aan dat Miryam maagdelijk bleef, en dat de broers van Yeshua eigenlijk zijn neven waren… Het Baha’i, jongste onder de wereldreligies, en de Islam geloven dat Miryam haar oudste zoon van de Heilige Geest kreeg, en dat Joseph en Miryam daarna samen nog kinderen kregen

 

De Tempel van de Christos leert dat (de figuur van) Miryam gebaseerd is op het sterrenbeeld Maagd, de Moeder van het universum, die het Licht geboorte geeft op 25 december.  De Maagd Miryam is de ziel van de wereld die de ganse natuur doordringt, wat Plato het concept gaf van de Anima Mundi; de enige levenskracht in het Universum.

 

Wat je gelooft is waar, maar WAT zou je willen geloven?

 

Maagdelijke Geboorte.

Laten we kijken naar Bijbelse referenties over de Maagdelijke Geboorte.

Jesaja 7:14 uit de joodse Tenach leert ons: “Daarom geeft de Heer Zelve u een teken. Voorwaar de jonge vrouw zal zwanger worden en een zoon krijgen, wiens naam Immanuel zal zijn.”

 

Alle andere teksten hebben met deze regel als uitgangspunt ‘vertaald’.

 

• Jesaja 7:14 in de New World Translation: “Daarom geeft de Heer Zelve u een teken. De maagd zal een kind krijgen, en zal bevallen van een zoon die ze Immanuel zal noemen.”
• In de American Standard Translation: “Daarom geeft de Heer Zelve u een teken. En zie, de maagd zal zwanger zijn en een zoon dragen, die ze Immanuel zal noemen.” Mattheüs 1:23
• Lucas 1:26 – 27: De maagd zal zwanger worden en bevallen van een zoon, ze zullen hem Immanuel noemen, dat betekent: ‘God met ons’.
• In de New International Version: “In de zesde maand zond God Aartsengel Gabriël naar Nazareth, een dorp in Galilea. Gabriël ging naar een maagd die verloofd was met een man die Joseph heette, een afstammeling van David. De naam van de maagd was Miryam.”

Vertalen is een kunst! Waarom geeft de joodse Tenach de term jonge vrouw, terwijl alle christelijke schrijvers dat begrip ‘vertalen’ met maagd? En waarom is dat begrip alsmaar in andere vertalingen rücksichtslos overgenomen?

 

Welnu, de Hebreeuwse geschriften werden aangepast vertaald om ze af te stemmen op eerdere niet-joodse religies die verbonden waren met maagdelijk geboren zonnegoden en – godinnen. Wanneer we dan kijken naar de allegorieën en oorsprong van Maagdelijke Geboorten in alle mythen en religies ontdekken we dat de prototypes van Miryam, de moeder van Yeshua, de zuster/vrouwen zijn van Zonnegoden.

 

In de eerste plaats denken we dan aan Isis en Osiris, Nephtys en Seth, de kinderen van Geb en Nut uit de Egyptische mythologie. De traditie van huwelijken tussen broer en zus, of vader en dochter was grotendeels een privilege van het Koningschap. In mythische overleveringen waren goddelijke huwelijken tussen broer en zus of vader en dochter algemeen, en de Egyptische farao’s die zich zelf als goddelijke zonen beschouwden namen die traditie over.

 

Isis gaf geboorte aan Horus zonder geslachtsgemeenschap met Osiris, daarom mogen we concluderen dat Horus ‘onbevlekt’ was ontvangen Het is echter veel meer van betekenis om te schrijven dat Horus maagdelijk werd geboren, want geboortes zijn sterk gerelateerd aan de configuratie van Hemellichamen.

 

De Maagd Miryam en het gesternte Maagd.

Laat ik eerst even een kleine zijweg inslaan. Namen noemen is iets wat ik als heilig/gewijd beschouw, vandaar dat ik liever oorspronkelijke namen gebruik dan de verbasterde Romeinse varianten. De moeder van Yeshua heeft de Roomse variant van haar naam nooit in haar leven gehoord, zo simpel is dat.

 

De Maagd Miryam uit de Romeinse theologie is vaak gemodelleerd naar de constellatie Virgo/Maagd en de verhalen van maagdelijke geboorte van ‘heidense’

Zonnegoden en – godinnen. Het is de tijdloze allegorie van de Maagd die geboorte geeft aan de Zon op de donkerste nacht van het jaar op 24 december.

 

Wanneer we de Zon nareizen, zullen we zien we wat de Ouden waargenomen. Tegen het einde van augustus gaat de Zon het teken Maagd binnen, en plant het zaad van de nieuwe Zon in haar opdat het embryo van de nieuwe Zon kan ontkiemen. De Nieuwe Zon heeft namen gehad als Horus, Apollo en Yeshua!

 

De vroege kerkvaders herkenden deze waarheid, en ze realiseerden zich dat het verhaal dat zich in de hemel afspeelt in relatie stond met de mensheid en de evolutie van de menselijke ziel. Een van de meest invloedrijke onder hen, Clement van Alexandrië, schreef: “Het Pad van de Ziel naar VerLichting loopt via de Twaalf Sterrenbeelden.” Kerkelijke feestdagen zijn dan ook niet gebaseerd op de religieuze figuranten waaraan ze gekoppeld zijn, maar aan hemelse en aardse ritmes, cycli en seizoenen.

 

Zestien voorgangers.

In de menselijke geschiedenis, hetzij via orale traditie hetzij via geschreven documenten kent men zestien verhalen van Verlossers die Maagdelijke werden geboren. In die verhalen spelen zich drama’s af die identiek zijn aan de moord op de Onnozele Kinderen door Herodus de Grote, en aan de Kruisiging en Herrijzenis van Yeshua ben Miryam. Ik heb er in 2004 en 2008 artikelen over geschreven. Ik herhaal hieronder alleen maar de namen en het jaartal van een gebeurtenis.

1.       Thulis van Egypte werd gekruisigd in 1700 v. Chr.

2.       De Passie van Krishna 1200 v.Chr.

3.       Crite van Chaldea werd gekruisigd in 1200 v.Chr.,

4.       Atys van Frygia werd gekruisigd in 1170 v.Chr.,

5.       De Passie van Thammuz, ± 1160 v.Chr.

6.       De Passie van Hesus ± 834 v.Chr.

7.       Indra werd in Tibet gekruisigd ± 725 v.Chr

8.       Bali van Orissa werd gekruisigd in 725 v.Chr.,

9.       De Passie van IAO van Nepal, ± 622 v.Chr.

10.     De Passie van Hindoe Sakia, 600 v.Chr.

11.     Mithras van Perzië werd gekruisigd in 600 v.Chr.

12.     Alcestos van Euripides gekruisigd ± 600 v.Chr.

13.     De Passie van Quetzalcoatl ± 587 v.Chr.

14.     De Passie van Wittoba, ± 552 v.Chr.

15.     Prometheus werd gekruisigd in 547 v.Chr.

16.     De Passie van Quirinus ± 506 v.Chr.

 

Laten we nummer 13 als voorbeeld nemen, tenslotte symboliseert Yeshua de ultieme en Dertiende Discipel!

 

De Gevederde Slang.

De kruisiging van Quetzalcoatl als een zoenoffer voor de zonden van de mensheid is historisch gezien expliciet, ondubbelzinnig en onuitwisbaar. Dit voorval staat voor eeuwig in stalen en metalen platen gegraveerd. Een van die platen laat de kruisiging van Quetzalcoatl zien op een berg… een ander plaat laat hem gekruisigd zien in de Hemel, net zoals het - volgens St. Justin - ook gebeurde met Yeshua!

 

Volgens de schilderingen in de beroemde ‘Codex Borgianus’ werd Quetzalcoatl aan het kruis genageld met aan ieder zijde een crimineel. Ook dit verhaal van een Midden Amerikaanse Verlosser werd bekend lang voordat het christendom opgang maakte. In de genoemde ‘Codex Borgianus’ wordt niet alleen gewag gemaakt van de kruisiging, maar ook van zijn dood, begrafenis, afdaling in de ‘hel’ en de wederopstanding op de derde dag!

 

Een ander werk dat de ‘Codex Vaticanus’ wordt genoemd bevat het verhaal van zijn Onbevlekte Geboorte bij een Maagd/Moeder die de naam Chimalman droeg. Er zijn verschillende frappante gelijkenissen met het moderne verhaal van Yeshua de Christus. We vinden ook hier een 40 dagen vasten en de verleiding in de woestijn. We zien Quetzalcoatl ook rijden op een ezel, gezuiverd worden in de tempel en gedoopt worden in een rivier.

 

We zien hoe hij zonden vergeeft en gezalfd wordt met olie… Is er dan werkelijk niets nieuws onder de zon? Nee, en dat zal ook niet gebeuren voordat de mensheid haar goddelijkheid weer claimt. De kwantumsprong die wij met het christusbewustzijn maken is dan de Maagdelijke Geboorte van de Nieuwe Mens.

 

Artikelen op deze website mogen vrij verspreid worden onder vermelding van de juiste bron: ArjunA – www.assayya.com