www.theater.nl beschreef de voorstelling zo: Monoloog geschreven door dichter Hans Kloos. In de loop van ongeveer 5 kwartier wordt de geschiedenis vernomen van een man die als medewerker van de Sociale Dienst belast is met het opsporen van steunfraude en daar in een enorme gedrevenheid aan de dag legt. Zijn gedrevenheid keert zich echter tegen hem. Hij verandert van een doodgewone ambtenaar in een Man met een Missie. Zijn huisbezoeken krijgen een steeds dubieuzer karakter. De man meent goed werk te doen, maar richt ondertussen een ravage aan, en niet alleen in zijn eigen leven... foto's (© Katrien Mulder) uit de voorstelling (feb. 2001 t/m feb 2002) door theater Zeenzucht ![]() Schaap van
de slapers
Zaterdags loop ik er in mijn vrije weekend toevallig langs
op weg naar de Surinaamse toko verderop. Staat de deur naar een, twee
en drie hoog open. Terwijl ik het trapgat in gluur, schiet er een klein
blond meisje onder mijn arm door de trap op. Op één hoog
aangekomen staat ze stil. Ik zie alleen haar onderlijf nog en hoor haar
de sleutels in de deur steken. De kamer waar ik sta is vrij kaal, een ronde zwarte tafel, vier buisstoelen met rieten zitting, een blauwgroen bankje en voor het raam een witte hangmat. Maar van het stalen open wandmeubel tegenover het bankje straalt de luxe onmiddellijk af, vooral van wat erin staat. Een breedbeeldtelevisie, een van de nieuwste videorecorders, een complete B&O hifi-set, een zo te zien gloednieuwe razendsnelle PC, een laserprintercopierscanner, een fax en rijen cd's en videobanden, de laatste vreemd genoeg vrijwel allemaal zonder cassettehouder. En dan vergeet ik bijna nog de palmtop naast de vier afstandsbedieningen op het bankje. |
|
Ik heb vaker zo in kamers gestaan. Vooral in het begin toen
mijn chef me er nog wel eens lukraak opuit stuurde. Maar dan zat er
iemand op dat bankje. Iemand die mij nooit zou vragen om te gaan zitten.
Iemand die strak voor zich uit keek naar Oprah Winfrey en haar studiogasten
op een oude tv in een ikea-wandmeubeltje. Daar keek ik dan meestal ook
naar terwijl ik m'n vragen stelde. Ik heb het één keer gedaan, mijn verontschuldigingen
aangeboden. Bijna had de mooie oude Poolse een ambulance moeten bellen,
maar haar marmeren tafelaansteker vloog rakelings langs mijn hoofd de
slaapkamer in waar hij, als ik het me goed herinner, op een stapel gestreken
wasgoed landde. Lees
een ander fragment uit dit
verhaal.
![]() ![]() ![]() uit: SCHAAP KOEK FIETS © 2002, 2009 hans kloos |