NAARDEN - Neil Armstrong en de maanlanding in 1969: miljarden mensen hebben er een herinnering aan, als een magisch moment uit hun jeugd, als een dag om nooit te vergeten of als een richtingbepa- lende inspiratie voor de rest van hun leven.
JEROEN DE VREEDE |
En weg was de huisarts . . . 20 juli 1969 was een hectische dag in de boerderij van Maaike Wander in Hekelingen, het huidige Spijkenisse.
Beneden op de televisie is de maanlanding te zien, maar boven in de slaapkamer ligt Maaike te be- vallen. "De huisarts liep van de slaapkamer boven naar de woonka- mer beneden. Om te zien hoe het met mij ging én om niks van de maanmissie te missen", vertelt Maaike Wander.
Later kwam zelfs de vrouw van de huisarts erbij – wel zo gezellig – en pas veel later, tegen de avond kwam |

Marja is net geboren, op de dag van de maanlanding. |
een kerngezonde dochter, Marja, ter wereld. "Natuurlijk heb ik helemaal niets van de uitzending meegekre- gen, maar iedere 20 juli denken we natuurlijk terug aan dat bijzondere moment."
De herinneringen aan de maan- landing in 1969 zijn legio. Het is zo'n moment als in 1963 de moord op Kennedy; iedereen weet nog waar |
hij was en wat hij deed. Voor Paul Klein uit Naarden was de maanlan- ding het begin van een levenslange hobby. De speciale krantenedities met de verslagen van de maanlan- ding waren de eerste van een nog al- tijd groeiende krantencollectie van bijzondere gebeurtenissen; zes- tot zevenduizend tot nu toe, schat hij.
"Het was zo'n bijzonder moment |
|
om mee te maken. Al die jaren ston- den bol van ruimtevaart en tech- niek, met de reizen van de Sovjet- Unie en als kind met de boeken van Kuifje naar de maan.
Uit de kranten van Klein spreekt zonder uitzondering enorme be- wondering voor Armstrong en zijn collega's. En verbazing zelfs, dat het allemaal mogelijk is en goed is gelo- pen.
Regisseur Rudolf Spoor kan die grenzeloze fascinatie en verwonde- ring beamen. Hij regisseerde de urenlange live-uitzending over de landing, met de legendarische Henk Terlingen ('Apolllo Henkie'). als pre- sentator. Het publiek in de zaal, onder wie de ministers Luns en Klompé, durfde amper te applaudis- seren, herinnert Spoor zich. "De spanning was zó ontzettend groot. We wisten vantevoren dat er tijdens de landing geen live-beeld zou zijn. Dat hebben we opgelost met een na- gebouwd maanlandschap en een schaalmodel. Henk Terlingen ver- taalde de Engelse radioboodschap- pen."
Enkele maanden later zou Spoor de bemanning zelf de hand schud- den tijdens een Europses tour. Een ding zit Spoor als echte regisseur nog altijd dwars: "Dan stuur je de eerste mens naar de maan, de eerste |
van de hele mensheid en dan heb je er geen foto van! Onbegrijpelijk! De beroemde fot is Buzz Aldrin. Van Armstrong is slechts één onscherp videobeeld. Echt een grote misser."
Een van de vele kijkers naar de uitzending was de latere sterren- kundige Theo Jurriëns. Als 8-jarig jochie had hij twee grote idolen: Joeri gagarin en na juli 1969 Neil Armstrong. "Natuurlijk droomde ik van de ruimte, van de maan, van ruimtereizen maken. Ik vond mezelf alleen niet stoer genoeg om astro- |
naut te worden, dus ik heb het bij sterrenkunde gehouden".
De 8-jarige Theo stuurde zowel de Amerikanen als de Russne brieven met vragen om foto's, documenten - alles eigenlijk. "Als ik antwoord kreeg, en dat was vaker van de Rus- sen, dan rende ik naar de biblio- theek om d Engelse tekst te verta- len. Het was een magische tijd. Ik heb nog wel eens geklaagd bij de PTT over een postbode omdat een brief van de NASA verfrommeld was aangekomen". . . |