Kunst heeft te maken met liefde en directheid. Daar is merkwaardig genoeg niet iedereen van gediend. In een nog breder perspectief gezegd: 'All cultural policy provokes resistance'. Dit is de eerste en veelzeggende regel uit het beleidsplan uit 1997 van het Prins Claus Fonds, dat kunst en cultuur steunt in Afrika, Azie en Latijns-Amerika. Kunst is de graadmeter voor tolerantie, het accepteren van variatie en van andersdenkenden.

Dit laatste had de eerste naoorlogse minister van Cultuur, van der Leeuw in gedachten toen hij de rol van kunstenaars in het verzet wilde belonen. Het waren kunstenaars die vaak als eersten de gevaren van het Fascisme signaleerden – lang voordat zij en hun werk door het dictatoriale systeem ontaard werden verklaard. Hij vond dat elke humane maatschappij dergelijke graadmeters in ere diende te houden. Hij kwam met plannen om kunstenaars een soort salaris te betalen, louter om het feit dat zij er waren en fungeerden als een soort snuffelpalen voor de maatschappij.