Mededelingen - H. Laurentiusparochie

De bisschoppen benadrukken dat het nodig is om zich nog steeds aan de adviezen te houden die de verspreiding van het virus aantoonbaar beperken. Zoals hygiëneregels volgen (handen wassen, hoesten en niezen in de elleboog), geen handen schudden, goed ventileren, niet komen met verkoudheidsklachten en testen.

‘Houd rekening met elkaar, ook met diegenen die afstand willen houden en/of een mondkapje dragen, bijvoorbeeld in verband met een kwetsbare gezondheid. Laten we met elkaar ervoor zorgen dat iedereen in de kerk de liturgie veilig mee kan vieren’, aldus de bisschoppen.

Wiel van Eijk werd in 1929 geboren in Spekholzerheide. Zijn vader was Hoofd Ondergronds Bedrijfsbureau van de mijn Willem Sophia. Maar Wiel koos niet voor een carrière in de mijnbouw maar sloot zich aan bij de SMA waar hij in 1956 tot priester werd gewijd. Hij werd nog dat jaar uitgezonden naar Ghana. Hij verbleef daar twee jaar en moest toen om gezondheidsredenen naar Nederland terugkeren.

Toen hij echter weer gezond was verklaard en terug wilde keren naar Afrika, had de leiding van de SMA andere plannen met hem. Zijn netwerk capaciteiten waren al opgevallen en hij werd ingezet voor promotie en fondswerving voor de SMA. Hij bekleedde diverse functies binnen de SMA in Nederland. Velen zullen zich nog het Afrikamuseum herinneren dat hij stichtte in het Missiehuis in Cadier en Keer.

In 2000 werd Wiel gevraagd, om pastoor te worden van de parochie van Bemelen. Hij nam het zonder aarzelen aan en heeft er een mooie tijd gehad. Ook daar drukte hij zijn stempel op de gemeenschap. Hij nam deel aan activiteiten en toonde belangstelling voor alles. Hij richtte de Sjoeffelploog op, die zorg draagt voor het onderhoud van tuin en kerkhof, terwijl Wiel altijd tevreden toekeek, met zijn onafscheidelijke sigaar. Ofschoon zijn gezondheid het zeker niet af liet weten, begonnen de jaren toch te tellen. In 2007 is hij teruggetreden als pastoor, maar hij bleef vrijwel elke donderdagmorgen de Sjoefelploog aanmoedigen.

In de coronatijd werden de bezoekjes minder, maar naar omstandigheden genoot hij tot het laatst van een goede gezondheid.

Op 25 september is in onze kerk de zeswekendienst voor pater Wiel van Eijk.

Na afloop trokken de kerkgangers naar de pastorietuin waar, bij het beeld van Maria, “Maagd van de Armen” van Banneux, de ‘kroedwösj’ werd gezegend. Ook werd bij die gelegenheid het boomkapelletje van Gasthuis gezegend dat door de Stichting Heemkunde Bemelen helemaal was opgeknapt. Het kapelletje is inmiddels in de boom naast de put van Gasthuis opgehangen.

Vele jaren heeft een groep dames de kroedwösje gemaakt voor Maria-Tenhemelopneming. Maar door verhuizingen en klimmen der leeftijd was deze groep behoorlijk afgeslankt. Naar aanleiding van een oproep in de vorige Tump hebben velen zelf een kroedwösj geplukt. We hopen dat u genoten heeft van uw zoektocht in de natuur.

Gelukkig zijn, naast het afgeslankte groepje, enkele dames en heer zo bereidwillig geweest om voldoende kroedwösje te maken voor alle kerkgangers. Het is goed om te zien hoe we in ons dorp zo’n mooie traditie in stand kunnen houden.

Het kerkbestuur wil alle mensen die voorheen de kroedwösj hebben samengesteld heel erg bedanken voor hun inziet in al die jaren. We willen ook de mensen bedanken die het nu op zich hebben genomen en ook die de Mariakapel aan de bosweg weer zo netjes hebben opgeruimd.

We willen de Sjoeffelploog bedanken dat de pastorietuin altijd zo mooi is en nu zo’n prachtige plek voor de kruidenzegen.

Ook de Stichting Heemkunde Bemelen wordt bedankt voor het zo netjes opknappen van het Mariakapelletje.

Wij willen Hugo Andriën en familie bedanken voor zijn gastvrijheid en voor het ter beschikking stellen van Hoeve Beusdael, vanwege de Misviering halverwege de processie. Bedankt ook voor alle voorbereidingen die jullie hiervoor hebben getroffen.

En eveneens dank aan de families Geelen en Brouwers, voor het klaarmaken van de rustaltaren, waar op de terugweg naar de kerk een moment van aanbidding heeft plaats gevonden.

Dank ook aan: Harmonie St. Laurentius voor hun altijd maar weer trouwe muzikale begeleiding en natuurlijk ook aan de Jonkheid voor hun aanwezigheid en bijdrage. En aan de reveillegroep van de schutterij, mooi in het pak gestoken, die Bemelen ’s morgens heeft gewekt voor deze mooie dag.

Ook de beide Koren: St. Cecilia en St. Antonius, voor het opluisteren van de viering en de processie met hun gebedsvolle muzikale bijdrage.

Er gaat heel wat praktische voorbereiding aan vooraf. Dank aan de Sjoeffelploog en de vrijwilligers van de kerk voor het uitvoeren van al die voorbereidende maatregelen.

Dank ook aan de acolieten, de vaandeldragers en de hemelbestuurders en de rijvereniging “Vrij & Blij”.

En verder ook dank aan alle andere medewerkers voor hun bijdrage. Voor de werkzaamheden die aan de hemel zijn verricht en voor de mooie bloemversieringen.

En natuurlijk: dank aan alle parochianen en iedereen voor hun medewerking en hun meevieren en voor de mooie wegversieringen en de traditionele vlaggetjes!

Wij zijn ook dankbaar voor het mooie weer dat wij mochten beleven als toegevoegde zegen! Het heeft zeker meegewerkt aan het succes van al onze feestelijkheden, ook bij de den zegening en planting en de kermis.

Een traditie afschaffen is makkelijk gedaan. Een traditie in stand houden kost doorzettingsvermogen. Dank zij uw aller inspanning mag Bemelen weer trots zijn dat het zo’n mooi dorp is.

Nadat wij zo’n mooi en succesvol resultaat mochten ontvangen bij gelegenheid van ons gouden jubileum, was het de moeite waard om zelf eens te gaan kijken, hoe alles nu wordt gerealiseerd. En daarin was ik, tijdens mijn recente bezoek aan Nkwanta, Ghana, totaal niet teleurgesteld. Het laboratorium was voorzien van nieuw instrumentarium waar het ziekenhuis ook in eerste instantie om had gevraagd. Sommige van die instrumenten waren voorheen niet aanwezig en boden nu een oplossing voor veel medische vragen en problemen. Andere instrumenten waren provisorisch ter plekke vervaardigd met plankjes en lampen. Het deed het allemaal wel, maar het bleef behelpen. Met een brede glimlach werd mij nu dan ook alles getoond en uitgelegd wat er aan nieuwe instrumenten was aangeschaft. En natuurlijk de microscoop die ik via Bart de Vries had gekregen! Het werkte allemaal perfect! Met dank ook aan Bart die mij de ontbrekende lens meegaf, die ik onderweg daar naar toe, angstvallig heb bewaakt! Eenmaal overhandigd, werd die er ter plekke er meteen in gedaan. Gebruiksklaar! Mooi om dat allemaal te zien. En vooral ook om me te realiseren, dat zoveel mensen daar een bijdrage aan hebben gegeven, niet in het minst van Bemelen zelf! De namen van de parochie en van Bemelen staan op de plaquettes die op de muren van het ziekenhuis zijn aangebracht. En natuurlijk hebben wij ook veel giften ontvangen van de parochie van pater Ambro Bakker (deken van Amsterdam), de H. Augustinus parochie aan de Amstelveenseweg, en van veel van onze familieleden, vrienden en bekenden. Het was hartverwarmend dit medeleven overal te hebben mogen ervaren.

Bij aankomst in het ziekenhuis werd ik bij de ingang al opgewacht door het personeel van het ziekenhuis. Onder luid tromgeroffel en met zang en dans werd ik naar de plaats van ontvangst begeleid. Daar werden door de doctoren en de administrator in vriendelijke bewoordingen al diegenen bedankt, die aan het jubileum project van Ambro en mijzelf hebben bijgedragen, om er zo’n mooi resultaat van te maken. Ofschoon ik niet zo sta op giften en cadeaus, kon ik die nu toch niet ontwijken. Met name onze Ghanese jubileum stola’s voor Ambro en mijzelf zijn ons toch wel dierbaar. Ik had nog een Bemelen millennium vlag meegenomen, die meteen werd getoond en later boven de gebouwen wapperde. Tijdens het jaar van het millennium was er een soort van competitie hier, wie de vlag het verst op vakantie mee kon nemen, om daar dan ook een foto van te maken. Ik weet niet meer wie de gelukkige vakantieganger was die het verst kwam, maar ik was dat jaar zelf in Manila, Filippijnen. Was dat misschien toch het verst? Maar het was niet geldig, want ik had geen vlag bij me! Nu heb ik er dan toch maar een meegenomen, om zelf ook nu nog een beetje genoegdoening te hebben! De eigenlijke prijs voor mij nu is: dat zoveel mensen gehoor hebben gegeven aan onze oproep om mee te helpen en bij te dragen!

Het goede resultaat heeft er toe geleid, dat niet alleen nieuw instrumentarium aangeschaft kon worden, maar ook dat er een nieuwe vleugel aan het ziekenhuis kan worden gebouwd. En daar was men al druk mee bezig! Bungalowstijl natuurlijk allemaal, maar men was al op dak hoogte. Het was bemoedigend om dat allemaal te zien en te ervaren. Het ziekenhuis bestaat nu ruim 50 jaar, geopend in 1971, waar ik toen zelf bij aanwezig was. Vanwege corona kon het feest daar ook niet worden gevierd. Momenteel zijn allerlei activiteiten gaande, om het feest toch nog uitbundig te vieren. De slot festiviteiten zullen in september zijn. Ik werd dan ook ter plekke uitgenodigd om daar bij aanwezig te zijn. Of ik dat zal doen? Ik denk het niet, zo snel na dit bezoek wat ik nu gebracht heb. Misschien later nog eens? Ik wilde u voor nu even laten delen in de impressies die ik heb opgedaan, met woorden van dank namens alle mensen in Nkwanta en met het tonen van enkele foto’s, die een indruk geven van wat er allemaal, mede dank zij u, door heel veel mensenweer is klaar gespeeld en hoe dat allemaal met veel gevoelens van waardering is ontvangen!

Met vriendelijke groet, Jos Pijpers, SMA.

Na de corona-periode zijn onze koren weer aan het repeteren geslagen. Gelukkig kan de mis nu weer regelmatig weer opgeluisterd worden door een koor.

Niettemin heeft corona zij tol geëist bij de koren en kunnen nog niet alle eucharistievieringen door hen muzikaal worden ondersteund.

We zijn blij dat de de dames en heren cantores nog steeds bereid zijn bij te springen als dat nodig is.