index liedjes

muziek Tim Hardin - How can we hang on to a dream (1966)

Er zijn nogal wat voorbeelden van artiesten die aan drank en/of drugs ten onder zijn gegaan. Dit geldt bijvoorbeeld voor Tim Hardin, een begenadigd singer/songwriter uit de jaren zestig, zeventig. Bob Dylan noemde hem ooit the greatest songwriter alive.
Toch is Hardin minder bekend dan veel artiesten die zijn liedjes coverden. Mensen als Johnny Cash, Robert Plant en Rod Stewart scoorden grotere hits met liedjes als ‘If I were a Carpenter’ en ‘Reason to Believe’ dan de songschrijver zelf.
Tragischer nog is het feit dat Hardin de rechten op zijn liedjes volgens zijn zoon voor slecht een koffer met geld van de hand deed. Het geld gebruikte hij om drugs te kopen.
De zanger was verslaafd geraakt aan heroïne toen hij het Amerikaanse leger diende in Vietnam. Terug in Amerika bracht hij na wat mislukte sessies in 1966 zijn debuutalbum uit. Een van de nummers op deze plaat was ‘How can we hang on to a dream’, een tragisch liefdesliedje, dat geen grote hit werd.

What can I say, she’s walking away?
From what we've seen?
What can I do, still loving you
It’s all a dream
How can we hang on to a dream?
How can it ever be the way it seems

In Nederland beklom het liedje pas in 1986 de Top 40 toen het werd gebruikt als soundtrack voor de Leon de Winter verfilming ‘Zoeken naar Eileen’.
Bij verschijning in 1966 schreef het Engelse muziekblad Melody Maker: ,,Hang on to a dream is beautiful - no trouble there - it’s a classic. But Tim isn’t projecting or thinking on quite the right lines to sweep the world.’’
Dat bleek. Zo groot als sommige bewonderaars van zijn werk - Bob Dylan voorop - werd Tim Hardin niet. Niet in de laatste plaats door zijn eeuwige gevecht met drank en drugs, dat hij in 1980 met de dood moest bekopen. Hij werd 39 jaar oud. Zelf spiegelde Hardin zich graag aan Hank Williams: ,,He had an absolute lack of pretension. He sung without any pretension at all, just honest. The moment you hear it, it becomes implanted on your mind.’’
Al voelde Hardin - die in 1969 optrad tijdens het legendarische Woodstock festival -vast ook op andere gebieden een band met zijn eveneens verslavingsgevoelige voorbeeld, zoals uit zijn Tribune to Hank Williams blijkt: ,,Goodbye Hank Williams, my Fried. I didn't know you, but I’ve been the places you’ve been.’’


Link naar videoclip

Index liedjes