Het eerst in het oog springend, nog voor de nieuwe studio’s bereikt waren, betrof de 2 klapdeuren die vormgegeven waren als de voorkant van een kleurrijke jukebox. Op de kleine naamkaartjes, waar bij een echte jukebox de titels van de grammofoonplaten vermeld, stonden destijds de namen van de Radio 3 jocks. Maar tijdens de nachtdiensten ontdekten technici dat die naamkaartjes makkelijk vervangen konden worden. Zo stond Greg Jonis ineens tussen Frits Spits en Jan Douwe Kroeske. En moest Henk Mouwe plaats maken voor Gerrit Jan van Putten...
De
legendarische Jukeboxdeuren van het nieuwe Radio 3
Centrum.
Sfeertje
bouwen
Niet
iedereen was destijds dolenthousiast over de inrichting van
het nieuwe Radio 3 centrum. In de Volkskrant van 17 oktober
’87 stond een column van VPRO-programmamaker Rik Zaal
getiteld: Sfeertje bouwen.
Stukje daaruit: “Al
maandenlang gingen er geruchten in Hilversum over de
verbouwing van de presentatieruimte van Radio 3. De plek
waar de disc-jockeys werken zou tot een hoerentent worden
gemaakt; het zou daar steeds meer het uiterlijk krijgen van
een goedkope discotheek; de NOS zou zelfs paarse verf
hebben gedurfd. Ongelofelijke verhalen waren dat, want tot
dan toe kende de NOS slechts vele schakeringen grijs,
waarin een team van blinde en misantropische
binnenhuisarchitecten de studio’s en controlekamers steeds
maar weer onmenselijker maakten. Slechts een
standaardpakket gezelligheid: een rode lamp, een blauwe
lamp en een gele lamp, en die dan alledrie tegelijk aan.
“Sfeertje bouwen”, werd dat genoemd. Het gevoel van de
Nederlandse disc-jockeys, het zogenaamde sfeertje dat zij
om zich heen hebben, heeft de NOS geïnspireerd tot de
omgeving waarin zij zich thuis voelen, waarin de
disc-jockeys graag werken. Die omgeving lijkt dus op een
provinciale discotheek. En dat klopt: de programmering van
het grootste gedeelte van Radio 3 is immers
provinciaal.” Zoals
gezegd, het was 1987, kritiek op het eigen nest, breed
weergegeven in de pers, was in die tijd geen uitzondering.
Processing
In de
jaren ’60 en ’70 was soundprocessing voor een publieke
zender in Hilversum een onbekend fenomeen. Pas halverwege
de jaren ’80 werd op Hilversum 3 de eerste Optimod
geïnstalleerd. Dat leverde nogal wat discussie op.
Programmamakers als Wim van Putten (De LP
show) vonden
zoiets ongehoord. Het tastte tenslotte het geluid aan, zo
had de componist het niet bedoeld!
In het nieuwe Radio 3 centrum sloeg men destijds volledig
door naar de andere kant, maar dat beseffen we pas met de
kennis van nu.
In eerste instantie was er de keuze tussen een Neve
compressor, een Compellor of de OptimodFM. Plus een
schakelaar dit alles te ‘by-passen’, voor de muziekpuristen
de het onaangetaste geluid bleven prefereren. Dan was er
nog de eindlimiter (zendlijnbegrenzer) van het merk EMT,
standje CD-show
zeg maar
(logische opvolger van de LP-show).
Het was aan de uitzendende omroep te kiezen tussen de
verschillende smaakjes processing.
Maar we zijn er nog niet, 3 jaar later kwam er nog een
apparaat bij, de Inovonics, nieuwe knoppen, nieuwe kansen.
In deze wonderdoos waren 5 presets beschikbaar. We lezen
even mee met de verstrekte interne instructie van augustus
1990:
“Vanaf
heden is het Radio 3 centrum uitgebreid met een kwalitatief
hoogwaardige multi-band compressor / limiter: de Inovonics
250. Dit speciaal voor de FM-zendlijn processing ontworpen
apparaat heeft 5 geprogrammeerde standen (A-B-C-D-E) en een
total by-pass stand. Deze standen zijn specifiek voor Radio
3 ingeregeld. De klant heeft, zoals reeds vermeld, de keuze
uit 5 verschillende vormen van Radio 3 processing”.
Dus elke
dag klonk anders. En toen Radio 3 in oktober ’92 eindelijk
in de horizontale stand ging, verschilde het per programma.
Elk apparaat kwam dagelijks wel een keer tot leven.
Stukje
Processingproza. In de vacature voor ENG Technicus is
inmiddels voorzien.
Maar, leve de klant, want die is koning. Er was nóg ruimte
beschikbaar in het rack voor nieuwe apparatuur. Dat werd
een keten van enkele achtereen geschakelde processoren, met
de lichtblauwe Warsanis als basis. Deze combinatie werd
Magic Box gedoopt, naamgegeven door Sjors Fröhlich &
Peter Plaisier, destijds gekend als The
Magic Friends. Dus
vanaf dat moment was er de keuze uit negen verschillende
smaakjes totaalprocessing. Leg dat maar eens uit aan een
radiogoeroe uit Amerika. Die verschiet van kleur,
verdubbeld zijn medicatie en vertrekt terstond met de
eerste vlucht richting thuisland...
