IN MEMORIAM

JOHANNA GIJSBERTHA MARIA

ANK

KRUIJER – STOOP

* 1 juli 1938                                                                                                   †  26 november 2022

Mam is op 1 juli 1938 geboren in Alkmaar als jongste van drie meiden, dochter van Trientje en Jaap. Ze groeide op in het Waarland aan de Hogebrugweg.

Na de lagere school ging ze naar de naaischool in Langedijk. Daar heeft ze de opleiding coupeuse gedaan wat het hoogst haalbaar was. Daarna deed ze verstel- en naaiwerkzaamheden voor de familie Volkers en de familie Konijn. Ook bij Jan Bruin, bijgenaamd Jan Kassie werkte ze. Ook draaide ze haar hand niet om voor een bevalling bij kennissen en trad ze als vroedvrouw op. Ze was een grote hulp voor haar moeder: zowel thuis op de Hogebrugweg als later in Sabinahof.

In 1957 heeft ze pap ontmoet op de Waarlander kermis in de danszaal. Opa Stoop vroeg zich wel af waar deze jongen vandaan kwam. Gelukkig was het er eentje van Neeltje Sinnige en Jaap Kruijer. Dus dat zat wel goed. In die tijd werden ze al hand in hand gespot op de fiets en tot op late leeftijd hebben ze dit volgehouden, maar dan lopend. Op 26 december 1959 hebben ze zich verloofd, waarna ze op 3 november 1962 in het huwelijk zijn getreden.

Pap en mam kregen 4 kinderen, Jim, Hans, Mark en Simone. De kinderen gingen 1 voor 1 op zichzelf wonen en hierbij breidde de familie zich uit met Liset, Annemiek, Peter en Simone. Ze werd oma en omi van 11 kleinkinderen een één achterkleinkind. 2 kleinkinderen zijn overleden waar ze enorm veel verdriet van heeft gehad.

Mam heeft in haar hele leven gezorgd voor anderen. De aandacht ging altijd uit naar de kwetsbaren in de samenleving.

Ze stond altijd klaar voor mensen met problemen en ze zal menigeen een periode in huis hebben gehad waar ze hen kon ontzorgen. De familie uit Australië kwamen ook voor langere tijd over de vloer. Ze noemde ze altijd goedbedoeld de Australische kliek. Kortom: de deur van Zwarteweg 16 stond altijd open.

Met de Wereldwinkel had ze het altijd druk. Ze stond op allerlei markten en braderieën, schreef stukjes in de Heraut en plaatselijke krantjes en schonk koffie in de kerk. Met de auto naar Culemborg inkopen doen en de opslagplaats was onder en achter het bed van pap en mam. Pap zal ook wat afgesleept hebben met de dozen koffie en snuisterijen wat ze verkocht.

Mam had een zwak voor goede doelen die ze steunde. Het waren er meer als dertig!!! Zoals: Nierstichting, Natuurmonumenten, MS, Parkinsonfonds enzovoorts enzovoorts. Ook de collectanten kwamen nooit aan een vaste deur.

Kerkwerken, wel 50 jaar, bloemschikken in de kerk, Kieledag, koffie schenken in het gemeentehuis: wat deed ze een vrijwilligerswerk. Hiervoor ontving ze in 2011 een Koninklijke onderscheiding als lid in de Orde van Oranje Nassau.

De kerk en het geloof is ook heel belangrijk geweest in haar leven. Ze hield van de traditionele gebruiken, maar ging wel mee met de tijd en stond open voor moderne dingen. Mam was breed georiënteerd: de krant werd uitgeplozen en ze had een mening over landelijke en wereld politiek. De discussies liepen soms hoog op waarop pap zei: ”Nu is het genoeg!”.

Zorgen en denken aan anderen deed ze altijd. Haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkindje waren heel belangrijk. Als we mam een cadeau moesten geven was het iets waar we “samen moesten zijn”.

Mam hield van thuis zijn, maar kon ook genieten van haar vakanties. Slagharen met Corry en Piet, naar de Efteling met ome Gerrit en tante Truus in een gehuurde Opel Record waar de hele familie in ging, inclusief oma Stoop en juspan. Later tijdens de vakanties in Uddel werden lange fietstochten gemaakt waar we dan tussendoor bosbessen moesten plukken die heeeeel klein waren. We mochten niet stoppen met plukken voordat we een halve emmer vol hadden. Daar werd dan in het vakantiehuisje jam van gemaakt.

Italië, Mallorca, naar tante Tiny in Spanje, naar tante Riet en ome Gerbrand in Australië, jullie gingen steeds verder.

Later ook op vakantie met de kinderen en kleinkinderen. Twee jaar op ski vakantie, daarna in Nederland werden grote huizen gehuurd waar iedereen in paste. We hebben enorme leuke vakanties gehad met prachtige locaties waar we nog met veel plezier aan terug denken.

Ze was gek op dieren, alleen de verzorging was iets lastiger. Bij het schoonmaken van de vissenkom deed ze de guppy’s lekker warm op een schoteltje in de zon, de kat zat klem tussen de deur, de schildpad overgevoerd met dode muggen, en de parkiet tijdens zijn nagels knippen per ongeluk doodgeknepen.

Ook had ze bijzondere en liefkozende namen voor lichaamsdelen: misschien herkennen  jullie ze wel. Voeten waren poekies, tietjes waren peppies, de buik noemde ze porteltje, de navel schoefie en je tong je lap. Ze had tevens bijzondere koosnaampjes: hopie, schattekintie, mijn kintie. Het maakte niet uit hoe oud je was.

Het laatste half jaar werd je leven zwaar….

De zorg voor pap nam heel veel energie van je. Daarbij vergat je vaak jezelf.

Ook het overlijden van Robin heeft je enorm aangegrepen… wat een verdriet. Je geloofde in leven na de dood: dat zag je vooral in het Roodborstje wat er altijd was bij de conifeer als je in de keuken stond. Robin was dus altijd bij je.

Mam, je zei altijd als je niet lekker was: jullie raken wel om een andere moeder…. Maar mam… jij bent en blijft voor altijd onze moeder. Wat zullen we je missen!

De kinderen