IN MEMORIAM
JOHANNA GIJSBERTHA MARIA
ANK
KRUIJER – STOOP
* 1 juli
1938
† 26 november 2022
Mam is op 1
juli 1938 geboren in Alkmaar als jongste van drie meiden, dochter van
Trientje en Jaap. Ze groeide op in het Waarland aan de Hogebrugweg.
Na de
lagere school ging ze naar de naaischool in Langedijk. Daar heeft ze de
opleiding coupeuse gedaan wat het hoogst haalbaar was. Daarna deed ze
verstel- en naaiwerkzaamheden voor de familie Volkers en de familie Konijn.
Ook bij Jan Bruin, bijgenaamd Jan Kassie werkte ze. Ook draaide ze haar hand
niet om voor een bevalling bij kennissen en trad ze als vroedvrouw op. Ze
was een grote hulp voor haar moeder: zowel thuis op de Hogebrugweg als later
in Sabinahof.
In 1957
heeft ze pap ontmoet op de Waarlander kermis in de danszaal. Opa Stoop vroeg
zich wel af waar deze jongen vandaan kwam. Gelukkig was het er eentje van
Neeltje Sinnige en Jaap Kruijer. Dus dat zat wel goed. In die tijd werden ze
al hand in hand gespot op de fiets en tot op late leeftijd hebben ze dit
volgehouden, maar dan lopend. Op 26 december 1959 hebben ze zich verloofd,
waarna ze op 3 november 1962 in het huwelijk zijn getreden.
Pap en mam
kregen 4 kinderen, Jim, Hans, Mark en Simone. De kinderen gingen 1 voor 1 op
zichzelf wonen en hierbij breidde de familie zich uit met Liset, Annemiek,
Peter en Simone. Ze werd oma en omi van 11 kleinkinderen een één
achterkleinkind. 2 kleinkinderen zijn overleden waar ze enorm veel verdriet
van heeft gehad.
Mam heeft
in haar hele leven gezorgd voor anderen. De aandacht ging altijd uit naar de
kwetsbaren in de samenleving.
Ze stond
altijd klaar voor mensen met problemen en ze zal menigeen een periode in
huis hebben gehad waar ze hen kon ontzorgen. De familie uit Australië kwamen
ook voor langere tijd over de vloer. Ze noemde ze altijd goedbedoeld de
Australische kliek. Kortom: de deur van Zwarteweg 16 stond altijd open.
Met de
Wereldwinkel had ze het altijd druk. Ze stond op allerlei markten en
braderieën, schreef stukjes in de Heraut en plaatselijke krantjes en schonk
koffie in de kerk. Met de auto naar Culemborg inkopen doen en de
opslagplaats was onder en achter het bed van pap en mam. Pap zal ook wat
afgesleept hebben met de dozen koffie en snuisterijen wat ze verkocht.
Mam had een
zwak voor goede doelen die ze steunde. Het waren er meer als dertig!!!
Zoals: Nierstichting, Natuurmonumenten, MS, Parkinsonfonds enzovoorts
enzovoorts. Ook de collectanten kwamen nooit aan een vaste deur.
Kerkwerken,
wel 50 jaar, bloemschikken in de kerk, Kieledag, koffie schenken in het
gemeentehuis: wat deed ze een vrijwilligerswerk. Hiervoor ontving ze in 2011
een Koninklijke onderscheiding als lid in de Orde van Oranje Nassau.
De kerk en
het geloof is ook heel belangrijk geweest in haar leven. Ze hield van de
traditionele gebruiken, maar ging wel mee met de tijd en stond open voor
moderne dingen. Mam was breed georiënteerd: de krant werd uitgeplozen en ze
had een mening over landelijke en wereld politiek. De discussies liepen soms
hoog op waarop pap zei: ”Nu is het genoeg!”.
Zorgen en
denken aan anderen deed ze altijd. Haar kinderen, kleinkinderen en
achterkleinkindje waren heel belangrijk. Als we mam een cadeau moesten geven
was het iets waar we “samen moesten zijn”.
Mam hield
van thuis zijn, maar kon ook genieten van haar vakanties. Slagharen met
Corry en Piet, naar de Efteling met ome Gerrit en tante Truus in een
gehuurde Opel Record waar de hele familie in ging, inclusief oma Stoop en
juspan. Later tijdens de vakanties in Uddel werden lange fietstochten
gemaakt waar we dan tussendoor bosbessen moesten plukken die heeeeel klein
waren. We mochten niet stoppen met plukken voordat we een halve emmer vol
hadden. Daar werd dan in het vakantiehuisje jam van gemaakt.
Italië,
Mallorca, naar tante Tiny in Spanje, naar tante Riet en ome Gerbrand in
Australië, jullie gingen steeds verder.
Later ook
op vakantie met de kinderen en kleinkinderen. Twee jaar op ski vakantie,
daarna in Nederland werden grote huizen gehuurd waar iedereen in paste. We
hebben enorme leuke vakanties gehad met prachtige locaties waar we nog met
veel plezier aan terug denken.
Ze was gek
op dieren, alleen de verzorging was iets lastiger. Bij het schoonmaken van
de vissenkom deed ze de guppy’s lekker warm op een schoteltje in de zon, de
kat zat klem tussen de deur, de schildpad overgevoerd met dode muggen, en de
parkiet tijdens zijn nagels knippen per ongeluk doodgeknepen.
Ook had ze
bijzondere en liefkozende namen voor lichaamsdelen: misschien herkennen
jullie ze wel. Voeten waren poekies, tietjes waren peppies, de buik noemde
ze porteltje, de navel schoefie en je tong je lap. Ze had tevens bijzondere
koosnaampjes: hopie, schattekintie, mijn kintie. Het maakte niet uit hoe oud
je was.
Het laatste
half jaar werd je leven zwaar….
De zorg
voor pap nam heel veel energie van je. Daarbij vergat je vaak jezelf.
Ook het
overlijden van Robin heeft je enorm aangegrepen… wat een verdriet. Je
geloofde in leven na de dood: dat zag je vooral in het Roodborstje wat er
altijd was bij de conifeer als je in de keuken stond. Robin was dus altijd
bij je.
Mam, je zei
altijd als je niet lekker was: jullie raken wel om een andere moeder…. Maar
mam… jij bent en blijft voor altijd onze moeder. Wat zullen we je missen!
De kinderen
|