IN MEMORIAM

SIMON KRUIJER

SIEM

Je werd geboren als jongste uit een gezin van zes kinderen, zoon van Jaap Kruijer en Neeltje Sinnige. Als kind begon je al met zingen. Je startte in het knapenkoor, dit heb je vijf jaar gedaan tot de baard in de keel kwam. Je moest een paar jaar wachten, want met de baard in de keel kan je immers niet goed zingen. Toen je achttien werd kwam je in het herenkoor. Uiteindelijk kwamen er ook dames bij, dit werd het gemengde koor. Dit heb je zeventig jaar volgehouden.

Na de lagere school begon je met werken bij je vader en broer Jan in het tuindersbedrijf. Later stapte vader Kruijer uit het bedrijf en nam je het samen met Jan over. Uiteindelijk leverde het bedrijf te weinig op voor 2 gezinnen en stapte je er uit.

Op Zijdewinder kermis 1957 ontmoette je mam. Hier had je twee jaar verkering mee tot je haar op tweede kerstdag 1959 ten huwelijk vroeg. Met haar trad je in het huwelijk op 3 november 1962. Afgelopen 3 november hebben we samen nog  jullie 60 jarig huwelijk gevierd.

Jullie kregen vier kinderen, Jim, Hans, Mark en Simone. De kinderen gingen één voor één op zichzelf wonen en hierbij breidde de familie zich uit met Liset, Annemiek, Peter en Simone. Je werd opa en opi van elf kleinkinderen een één achterkleinkind. Twee kleinkinderen zijn overleden waar je enorm veel verdriet van heb gehad.

Na het tuindersbedrijf ging je werken bij de V&D. Elke dag op je Mobilet naar het magazijn in Alkmaar. In het weekend hielp je ook nog in de snackbar van je zwager Cees Valk. Later ging je in de telefooncentrale van de PTT in Schagen werken. Je kwam in aanmerking voor de VUT regeling, daarom kon je op jonge leeftijd met de stoppen met werken.

Daarna kreeg je het nog drukker: de kinderen waren uit huis gegaan en overal moest geschilderd en behangen worden. Toen je ouder werd mocht je van mam niet meer de trap op om te schilderen, dat was te gevaarlijk. Maar als ze op tijd thuis kwam stond je toch mooi bovenop die trap de goten te doen! Was je toch nog betrapt!

Ook bij Jim en Hans hielp je met het bossen van de tulpen, tellen en pellen van de bollen. Dit heb je tot je 82^ste volgehouden.

Je had meerdere hobby’s; naast zingen speelde je ook graag orgel. Ook werken in de tuin was een hobby van je. Je had een volkstuintje, waar je heel wat uurtjes in verbleef.  Later verhuisde dit naast de schuur van Jim. We zullen er wat van gegeten hebben… want ja, als de andijvie ging schieten moesten we allemaal dagenlang aan de andijvie! Ook je tuin rondom het huis zag er altijd spik en span uit. Hier ben je ook tot het einde in aan het studderen geweest.

Kaartersrondjes, uitjes, je hield wel van gezelligheid en reuring. Pap lustte ook graag een borreltje. Soms maakte je dan hele rare dingen mee: dan was het in mei volgens jou nog spekglad en liep je voor de zekerheid toch maar met de fiets aan de hand naar huis. 

Mam had de Wereldwinkel waar je ook menig uurtje mee bezig was. Op en neer rijden naar Culemborg en verder naar alle plekken waar mam op de markt ging staan, en daar sjouwde je dan alle dozen weer naar toe.

In de loop van de tijd kwamen er ook steeds meer kleinkinderen waar jullie gek op waren en op pasten. Als er kermis in het dorp was, was het erg gezellig aan de Zwarteweg met al de kleinkinderen. Alles was mogelijk.

De vakanties met het gezin waren altijd in Nederland en later ging je met mam al verder zoals naar Spanje, Italië en Australië. Ook vond je de familieweekenden in grote huizen fantastisch.

Het zat je niet altijd mee… In 1987 kreeg je maagkanker en was je een van de eerste in Nederland waar de maag werd verwijderd en je uiteindelijk hiervan genezen werd verklaard. De laatste jaren werden moeilijker voor je. Je werd stiller, vergeetachtiger en je gezondheid liet je steeds vaker in de steek. Maar je kon enorm genieten als we allemaal om je heen waren. Dat je steeds minder werd was ook de reden dat je in november 2021 na 70 jaar moest stoppen met je geliefde gemengde koor.

Ook het overlijden van Robin heeft je enorm veel pijn gedaan en dit kon je moeilijk uiten.

Op 24 november verhuisde je naar Magnushof omdat mam in het ziekenhuis was opgenomen. Na mam haar overlijden werd dit meteen je nieuwe huis. En wat heb je je aangepast. Je kon daar genieten van de reuring, je medebewoners en alle activiteiten. Je kreeg een plekje bij de dames aan tafel, later hoorden we dat jij de enige man was die daar getolereerd werd!

De meiden van de zorg liepen weg met je en zorgden vreselijk goed voor je. Je was daar precies wie je was: een lieve en dankbare man. Wij vinden het ontzettend fijn dat je daar nog 7 mooie weken hebt gehad. Afgelopen zaterdag ben je toch nog onverwachts overleden… Je was broos maar dit hadden we toch nog niet verwacht. Precies zeven weken na het overlijden van mam heeft ze je opgehaald, jullie konden niet zonder elkaar.

Als we vroegen waar mam was, wees je naar je hart. Daar zit ze. En dat voelt voor ons hetzelfde. Nou pap, nu moet mam ff opschuiven, want jij zit daar nu ook. Wat zijn we trots op je hoe je alles gedaan hebt… pap wat zullen we je missen.

Kinderen en kleinkinderen