|
DOOR ANNEKE ISEGER
DE BILT – Als kind was Rita Camphuijsen altijd aan het tekenen en schilderen. Op de middelbare school moest ze kiezen: naar de kunstacademie of wat anders. Ze koos voor de sociaal-pedagogische academie, omdat ze de creativiteit in anderen wilde stimuleren. Momenteel begeleidt ze mensen met psycho-sociale problemen. Helemáál stoppen met creatieve uitingen deed ze niet.
‘’Keramiek was mijn passie, maar toen mijn tweede kind was geboren, moest ik daarmee stoppen. Ik heb altijd wel tijdschriften geïllustreerd, maar schilderen is erbij ingeschoten. Tot in 2003 een vriendin tegen me zei: ‘Nú ga je schilderen!’ Toen wist ik, dat ik mijn talent niet mocht verwaarlozen.’’
Het resultaat van de afgelopen jaren hangt gedurende de maand oktober aan de wanden van restaurant ‘De Witte Zwaan’.
|
Waar?
Het adres
van restaurant ‘De Witte Zwaan’ is Dorpsstraat 8 in De Bilt, telefoon
030-2210125.
Eigenaar/kok René Agterberg geeft kunstenaars al jaren de kans om hier te exposeren. Zijn gasten kunnen zo tijdens de lunch of het diner een steeds wisselende tentoonstelling bewonderen. Rita
Camphuijsen: ‘’Ik begon met aquarel, toen volgde acryl en daarna wist
ik, dat ik verder moest gaan met olieverf. Onderwerpen vormen geen
probleem: ik loop over van de ideeën, het borrelt en bruist in mij! Ik
heb weer de ogen die ik had in mijn tienertijd. Ik kijk voortdurend naar
licht, schaduw, vormen… Ik heb al die tijd gewerkt, heb kinderen
gekregen, succes met mijn keramiek gehad, gaf aan huis teken- en
schilderles, maar zelf schilderen, daarvoor had ik geen tijd. Nu is het
weer net als vroeger: in de kamer staat mijn schildersezel, die ik niet
in de kast wil zetten. Ik probeer elke dag te schilderen, al is het maar
tien minuten. Overigens staat er nog steeds een baal klei in huis.
Zo nu en dan voel ik, of die nog zacht is. Dus, wie weet!’’ De werken
die in het restaurant hangen, zijn heel divers: landschapjes, een
kerkinterieur, de voeten van een
|
 |
|
Afrikaans weeskind, een werk dat zij maakte naar
aanleiding van een documentaire en waarvan de helft van de
opbrengst naar Afrikaanse weeskinderen gaat. Buitelende
dolfijnen, de zee bij Bergen aan Zee en een duin bij Egmond aan
Zee, een zonsondergang… |
‘’Ik had behoefte om een grote zonsondergang te
maken. Hier wandel ik met mijn 17-jarige zoon in Vlissingen. Ik
wil alles wat ik schilder, zo realistisch mogelijk weergeven.Je
moet het gevoel hebben dat je je voeten in het water kunt
steken. |
Je moet kunnen voelen dat de grassprieten op de
duinen hard aanvoelen.Ook de ruwe bast van de dennenboom op het
schilderij voorin de zaak, moet je als het ware kunnen
voelen. In al deze dingen zit een oerkracht die boeit. |
De rust in de natuur geeft een gevoel van kracht.
In dit gevoel wil ik verdwijnen, als ik aan het schilderen ben.
De natuur is voor mij een plek om tot mezelf te komen.’’ |
