Fysieke toestand
Als je begint met langere wandelingen te maken met je hond houd er dan rekening mee dat de fysieke mogelijkheden van je hond daarvoor wel toereikend moeten zijn. Essentieel is, dat je hond niet te dik is. Als mijn hond een kilootje te zwaar is, wordt hij veel gauwer moe. En als je hond aan de zware kant is: zorg er eerst voor, dat hij door aangepaste voeding het teveel aan gewicht kwijt raakt voordat je langere wandelingen gaat maken.
Training
De training van mijn hond ging gelijk op met de mijne. Wij zijn met wandelingen van zo'n 15 km begonnen. Dat is geleidelijk toegenomen naar 20, later 25, 30, een enkele keer 35 en soms zelfs meer dan 40 km. Na een jaar had mijn hond (een airedale terrier van nu rond 30 kilo) zo'n 2 kilo aan spiergewicht gewonnen.
Tempo
Het maakt nogal wat uit of je zonder of met hond loopt. Met hond lopen vergt dat je je aanpast aan de mogelijkheden en behoeften van je hond. Houd er rekening mee, dat je tempo lager zal liggen dan wanneer je zonder hond loopt. Je zal vooral vaker stilstaan.
Het maakt ook nogal wat uit, of je hond aan de lijn moet lopen of dat hij los kan lopen.
Als je hond los loopt, kan hij zijn eigen tempo bepalen. De hond kan even stil staan om te snuffelen en hij haalt je weer in. En ook jijzelf kan je eigen tempo bepalen. Zowel voor jou zelf als voor je hond is dit de meest ontspannen en ook minst vermoeiende manier van wandelen. Maar dat betekent niet dat je je hond niet in de gaten moet houden. Door schade en schande wijs geworden, ben ik voortdurend alert op situaties dat het beter is dat de hond volledig onder controle is: Schapen, kippen en konijnen, al of niet op bankjes zittende mensen met voedsel, kinderwagens, fietsers en auto's.
Maar vaak moet je hond aan de lijn. En regelmatig niet een klein stukje, maar vele kilometers lang. Dat kan op trajecten zijn waar het pad over wegen met ander verkeer gaat, maar ook in de bossen op de Veluwe. Je wilt toch niet dat je hond achter de wilde zwijnen aan gaat?
Ik heb ervaren dat als je op een weg met verkeer loopt, de beste manier is om je hond relatief kort aan de lijn te houden. Dat is meestal nodig in verband met het verkeer op de weg. Maar het dwingt jouzelf en je hond jullie beider tempo op elkaar af te stemmen. Ik vind niets zo vermoeiend als een van ons beiden telkens moet stil staan omdat onze tempi uit elkaar lopen.
Als je hond van nature langzamer loopt dan jijzelf, dan zal jijzelf je tempo aan dat van de hond moeten aanpassen. Maar vaak zal de natuurlijke tred van de hond een hoger tempo inhouden. Ook al kost je dat moeite, probeer dan toch een tempo te lopen, waarbij de hond nog net niet om de zoveel meter gaat stilstaan omdat hij door de beperkte lengte van de lijn niet verder op je uit kan lopen. Op asfaltbestrating loop ik dan zeker 6 km/uur.
Op zanderige wegen, waar jij als tweevoeter gewoon minder hard kan lopen, is een langere lijn weer handiger. Overigens lijkt het voor een hond net zo vermoeiend lopen over een rul zandpad als dat voor mensen is.
Houd er ook rekening mee dat je hond af en toe stil wil staan om te snuffelen of om een plasje te doen. Ik geef hem daarvoor ook de gelegenheid. Per slot van rekening moet hij het ook leuk vinden. Accepteer dat je dan maar langzaam vooruit komt, zeker als je hond dan aan de lijn loopt. Mijn ervaring is, dat de grootste behoefte om te snuffelen na het eerste uur wel afgelopen is.
Overigens lijkt mijn hond het wel fijn te vinden om tegen het einde van een lange vermoeiende etappe aan de lijn genomen te worden. Terwijl hij dan loslopend achter mij aan komt sloffen, stapt hij aan de lijn lopend weer stevig door.
Pauzes
Ik ben op een gemiddelde wandeldag zes รก zeven uur onderweg. Ik pauzeer op zo'n wandeldag over het algemeen maar één keer, na ongeveer vier uur lopen. Eigenlijk de enige reden om te pauzeren is dat de hond zo rond twee uur moet eten. We pauzeren dan ook niet veel langer dan daarvoor nodig is. Want van langere pauzes word je alleen maar stijf en je rust er toch niet echt van uit. Maar ik pauzeer wel bij voorkeur op een plekje dat ook voor de hond prettig is. Dus niet in een café of op een terras, maar op een bankje of een boomstronk waar de hond vrij kan lopen en liggen. En helemaal ideaal is, als het ook nog naast water is, waar desgewenst in kan worden gebaden of uit worden gedronken.
Op- en aanmerkingen en aanvullingen:
Als je begint met langere wandelingen te maken met je hond houd er dan rekening mee dat de fysieke mogelijkheden van je hond daarvoor wel toereikend moeten zijn. Essentieel is, dat je hond niet te dik is. Als mijn hond een kilootje te zwaar is, wordt hij veel gauwer moe. En als je hond aan de zware kant is: zorg er eerst voor, dat hij door aangepaste voeding het teveel aan gewicht kwijt raakt voordat je langere wandelingen gaat maken.
Training
De training van mijn hond ging gelijk op met de mijne. Wij zijn met wandelingen van zo'n 15 km begonnen. Dat is geleidelijk toegenomen naar 20, later 25, 30, een enkele keer 35 en soms zelfs meer dan 40 km. Na een jaar had mijn hond (een airedale terrier van nu rond 30 kilo) zo'n 2 kilo aan spiergewicht gewonnen.
Tempo
Het maakt nogal wat uit of je zonder of met hond loopt. Met hond lopen vergt dat je je aanpast aan de mogelijkheden en behoeften van je hond. Houd er rekening mee, dat je tempo lager zal liggen dan wanneer je zonder hond loopt. Je zal vooral vaker stilstaan.
Het maakt ook nogal wat uit, of je hond aan de lijn moet lopen of dat hij los kan lopen.
Als je hond los loopt, kan hij zijn eigen tempo bepalen. De hond kan even stil staan om te snuffelen en hij haalt je weer in. En ook jijzelf kan je eigen tempo bepalen. Zowel voor jou zelf als voor je hond is dit de meest ontspannen en ook minst vermoeiende manier van wandelen. Maar dat betekent niet dat je je hond niet in de gaten moet houden. Door schade en schande wijs geworden, ben ik voortdurend alert op situaties dat het beter is dat de hond volledig onder controle is: Schapen, kippen en konijnen, al of niet op bankjes zittende mensen met voedsel, kinderwagens, fietsers en auto's.
Maar vaak moet je hond aan de lijn. En regelmatig niet een klein stukje, maar vele kilometers lang. Dat kan op trajecten zijn waar het pad over wegen met ander verkeer gaat, maar ook in de bossen op de Veluwe. Je wilt toch niet dat je hond achter de wilde zwijnen aan gaat?
Ik heb ervaren dat als je op een weg met verkeer loopt, de beste manier is om je hond relatief kort aan de lijn te houden. Dat is meestal nodig in verband met het verkeer op de weg. Maar het dwingt jouzelf en je hond jullie beider tempo op elkaar af te stemmen. Ik vind niets zo vermoeiend als een van ons beiden telkens moet stil staan omdat onze tempi uit elkaar lopen.
Als je hond van nature langzamer loopt dan jijzelf, dan zal jijzelf je tempo aan dat van de hond moeten aanpassen. Maar vaak zal de natuurlijke tred van de hond een hoger tempo inhouden. Ook al kost je dat moeite, probeer dan toch een tempo te lopen, waarbij de hond nog net niet om de zoveel meter gaat stilstaan omdat hij door de beperkte lengte van de lijn niet verder op je uit kan lopen. Op asfaltbestrating loop ik dan zeker 6 km/uur.
Op zanderige wegen, waar jij als tweevoeter gewoon minder hard kan lopen, is een langere lijn weer handiger. Overigens lijkt het voor een hond net zo vermoeiend lopen over een rul zandpad als dat voor mensen is.
Houd er ook rekening mee dat je hond af en toe stil wil staan om te snuffelen of om een plasje te doen. Ik geef hem daarvoor ook de gelegenheid. Per slot van rekening moet hij het ook leuk vinden. Accepteer dat je dan maar langzaam vooruit komt, zeker als je hond dan aan de lijn loopt. Mijn ervaring is, dat de grootste behoefte om te snuffelen na het eerste uur wel afgelopen is.
Overigens lijkt mijn hond het wel fijn te vinden om tegen het einde van een lange vermoeiende etappe aan de lijn genomen te worden. Terwijl hij dan loslopend achter mij aan komt sloffen, stapt hij aan de lijn lopend weer stevig door.
Pauzes
Ik ben op een gemiddelde wandeldag zes รก zeven uur onderweg. Ik pauzeer op zo'n wandeldag over het algemeen maar één keer, na ongeveer vier uur lopen. Eigenlijk de enige reden om te pauzeren is dat de hond zo rond twee uur moet eten. We pauzeren dan ook niet veel langer dan daarvoor nodig is. Want van langere pauzes word je alleen maar stijf en je rust er toch niet echt van uit. Maar ik pauzeer wel bij voorkeur op een plekje dat ook voor de hond prettig is. Dus niet in een café of op een terras, maar op een bankje of een boomstronk waar de hond vrij kan lopen en liggen. En helemaal ideaal is, als het ook nog naast water is, waar desgewenst in kan worden gebaden of uit worden gedronken.
Op- en aanmerkingen en aanvullingen: